Eenzaam of alleen?
Er was een tijd dat ik me heel eenzaam voelde. En ik was niet eens alleen. Dat heb ik ook heel lang heel gek gevonden. Was ik samen maar des te meer voelde ik me alleen en meer nog eenzaam. En toen ik feitelijk alleen was en geen relatie meer had, voelde ik me stukken minder eenzaam. Eenzaam is dus niet hetzelfde als alleen. Je kunt alleen zijn en niet eenzaam en je kunt eenzaam zijn en niet alleen. Maar wat maakt dan dat je je eenzaam voelt als je niet alleen bent?
Eenzaamheid betekent: niet verbonden
Eenzaamheid heb ik ontdekt is meer een gevolg van het je niet verbonden voelen. Meestal denk je (dacht ik ook) dat het gevoel ontstaat omdat je je niet verbonden voelt met andere mensen. Maar dat rijmt dan niet met het feit dat ik me niet eenzaam voelde toen ik alleen was. Bottum line gaat het er niet over of je je verbonden voelt met andere mensen maar of je je verbonden voelt met je jezelf. Daar wringt het. Eenzaamheid staat veel meer symbool voor je niet verbonden voelen met jezelf. En daaronder zit dan zelfs nog: Ben je überhaupt bereid om te voelen wat je voelt. Mag je van jezelf voelen wat je voelt? Want we leven hier in het westen al vrij lang in een werkelijkheid die zich kenmerkt door het leven vanuit ons denken. Voelen is voor watjes en daar doen we liever niet aan.
Overlevingsmechanisme
Dat niet willen voelen is meestal ook een overlevingsmechanisme. Ik kan het voor mezelf ook feilloos terughalen waar ik heb geleerd dat voelen stom, slecht en not done was. Al heel jong werd me als hoogsensitief meisje (wat ik toen uiteraard niet wist) duidelijk gemaakt dat ik een jankerd was. Jantje lacht, Jantje huilt was ook zo’n gemeenplaats die me regelmatig voor de voeten gegooid werd. Niet zo gek dus dat ik mezelf toen wijsmaakte dat het beter was om mijn gevoel te onderdrukken. Beheers je, hoor ik mijn vader nog tegen me zeggen. En zijn nogal dominant/agressieve toon (en handen die los zaten) zorgden er wel voor dat ik me stil ging houden. Dat ik me door de angst die ik voor hem voelde heel bewust was van wat mijn sensitiviteit met hem deed heb ik me pas veel later gerealiseerd. Hij kon er in ieder geval slecht tegen. Terugkijkend zeg ik: Hij had zelf moeite met voelen en ik spiegelde hem daarin. Maar het maakte wel dat ik ‘weg’ van mezelf raakte. En daarin raakte mijn systeem uit balans. En dat systeem wil wel in balans zijn. Daarom zorgde ze ervoor dat ik keer op keer in situaties terecht kwam waarin ik gedwongen werd te voelen wat ik voelde. Ook al wilde ik dat niet. Sterker nog: hoe meer ik me verzette, hoe erger het werd. Ik manoeuvreerde mezelf in relaties waarin ik steeds weer die spiegel tegenkwam: Ik was niet verbonden met mezelf en de eenzaamheid was een terugkerend issue.
Eenzaamheid toestaan
Dat heeft lang geduurd, want ik was ook nogal hardleers en eigenwijs. Ik had daarom ook nogal wat herhaling nodig voordat ik geleerd had dat ik bereid moest zijn om te voelen wat ik voelde. Om, datgene waar mijn hoofd zich met hand en tand tegen verzette toe te staan. Om al het verdriet, de pijn en eenzaamheid toe te staan. Niet iets om naar uit te kijken nietwaar? Maar het was wel het enige dat echt werkte tegen de eenzaamheid. Want eenzaam voel ik me niet meer. Een enkele keer nog wel eens alleen. Dat dan weer wel. Maar meestal is dat weer een weerspiegeling van het feit dat ik niet of niet zo goed voor mezelf heb gezorgd. Dat ik ook nog in de valkuil (die hoogsensitieve mensen vast ook herkennen) stapte en soms nog stap van beter voor een ander zorgen dan voor mezelf.
Zo binnen zo buiten
Dat weerspiegelen wat de werkelijkheid doet, ze zegt in feite tegen je: Zo binnen zo buiten, zorgt er vervolgens ook voor dat als je verbonden bent met jezelf, de buitenwereld je dat gaat laten zien. Ze laat je dat zien in de vorm van warme en hechte relaties. En daar bedoel ik niet mee dat je dan nooit meer eens gedoe hebt. Maar dat basale gevoel van eenzaamheid wordt steeds minder tot het langzamerhand verdwijnt.
Eenzaam en passief
Het lastige met eenzaamheid is alleen vaak dat je je als je je heel eenzaam voelt geneigd bent om op de bank (of in je bed) te gaan zitten en te verwachten dat een ander het voor je op gaat lossen. Maar dat gaat nooit gebeuren. Ja, voor heel even misschien. Tijdelijk. Want eenzaamheid is een sluipmoordenaar die steeds weer terugkomt zolang je niet luistert naar de boodschap die ze je geeft. Het gevolg van het op de bank gaan zitten en wachten is dat je de status quo in stand houdt. Er gaat niks veranderen zolang je dat doet. Het verandert pas als je bereid bent de verantwoordelijkheid te dragen voor wat er in jouw leven is. Als je bereid bent om achter het stuur van je levensbus te gaan zitten. Als je bereid bent om van de achterbank vandaan te komen en naar voren te lopen en de regie te gaan nemen over je leven. Zolang je dat niet doet, ben en blijf je slachtoffer van je omstandigheden.
Verantwoordelijkheid nemen voor je gevoel
Op de achterbank voel je je relatief veilig. Relatief, want het maakt je niet gelukkig. Misschien soms even als je door je slachtoffer macht wat aandacht krijgt en je je als gevolg daarvan even wat beter voelt. Maar dat is van korte duur. Want vrij snel daarna wordt weer duidelijk dat je niet verbonden bent. En ga je weer zitten wachten op de goedheid van iemand anders. Eenzaamheid stopt pas als je de regie neemt. Als je jezelf kunt toestaan om je boos, verdrietig, gefrustreerd en ook soms eenzaam te voelen. Dat klinkt als een paradox, als een tegenstelling. En op een bepaalde manier is dat ook zo.
Ik wil me niet eenzaam en alleen voelen
Want je voelt je in bepaalde situaties heel eenzaam, maar je wilt je niet zo voelen. En dat je niet zo willen voelen, zorgt ervoor dat het gevoel sterker wordt. Je verzet je dan tegen wat er is en daarmee maak je het gevoel sterker. Soms vertelt de eenzaamheid je dat je je niet verbonden voelt. En het is belangrijk om die boodschap te ontvangen. Net als de boodschap dat je verdrietig bent of boos of … Gewoon voelen wat je voelt. Jezelf toestaan om te voelen wat je voelt is heel helend. Als je de zware gevoelens tenminste niet de hele dag gaat zitten voelen. Tien minuten tot een half uur maximaal en daarna is het belangrijk om je innerlijke staat te gaan managen. Om jezelf in een andere innerlijke staat te brengen. Hoe je dat kunt doen lees je in de volgende artikelen:
Emotieregulatie: Gevoel of emotie
Boodschap van de eenzaamheid ontvangen?
Als je hebt gevoeld wat er gevoeld wilde worden en je hebt de boodschap van het gevoel ontvangen, dan is er geen reden meer om in die innerlijke staat te blijven. Meestal verdwijnt ze ook spontaan als je dit doet. Wat daarin een handicap kan zijn is als je een heel laag energieniveau hebt. Als je bv. in een burn-out zit, dan kun je als gevolg daarvan soms het idee hebben dat dingen je door de vingers glippen. Dat je te moe bent om wat dan ook maar nog te doen. Maar ook als dat aan de orde is, realiseer je dan dat je de prijs aan het betalen bent voor te lang roofbouw op jezelf plegen. Je hebt dan zolang niet naar je lichaam geluisterd dat ze je dwingt om wel te luisteren. En met eenzaamheid geldt iets vergelijkbaars. Het leven dwingt je om te luisteren naar haar boodschap: Verbind je met jezelf. Met je gevoel en sta jezelf toe te voelen wat je voelt.
Wat kan ik aan mijn eenzaamheid doen?
Als je nu nog niet weet hoe je dat kunt doen, dan is het leren mediteren een eerste heel effectieve stap om te zetten. Met behulp van bijvoorbeeld geleide meditaties en visualisaties kun je op een ontspannen en plezierige manier weer in contact komen met je gevoel, met wie jij in wezen bent. Meer lezen over mediteren en mindfulness? En misschien is dat nog niet helemaal genoeg. Realiseer je dan dat het geen schande is om hulp te zoeken. Sterker nog het is een daad van verantwoordelijkheid nemen. Het is de eerste stap van de achterbank naar het stuur!
Meer tips
Meer praktische tips over hoe om te gaan met eenzaamheid lees je in het artikel: Omgaan met eenzaamheid
Wil jij ook de beste versie van jezelf worden?
Mocht je nog een extra zetje in de rug kunnen gebruiken bij het bereiken van jouw doelen of bij het uitvoeren van je wensen, dan kun je je altijd aanmelden voor een van mijn online trainingen of voor coaching.
Gratis E-book Van wens naar werkelijkheid
Wist je dat 95% van de mensen die een goed voornemen voor bv. het nieuwe jaar hebben dat voornemen niet waarmaakt? De reden daarvoor is dat de meeste mensen niet weten hoe het proces voor het behalen. Download het E-book van Wens naar Werkelijkheid of een van mijn andere gratis E-books om ervoor te zorgen dat jij jouw wensen wel laat uitkomen!
Leuk of waardevol artikel?
Als je dit artikel waardevol vindt, help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan o.a. door middel van social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat. Wat is jouw eerste stap om beter voor jezelf te zorgen?