Ja het is inderdaad niet altijd even eerlijk, terecht of netjes wat je destijds is aangedaan. Het is zeker waar dat je toen niet ‘goed’ behandeld bent. Het leven, om iemand in jouw leven heeft iets gedaan, of juist niet gedaan, waardoor jij pijn, verdriet of angst hebt gekend. Misschien ging je partner vreemd. Of ging je zakenpartner er met het geld vandoor. Misschien kwam je beste vriend of vriendin zijn of haar belofte niet na. Misschien nam iemand terecht of onterecht wraak. Wat het ook is, of wat het ook was. Die gebeurtenis is voorbij. Over en uit. Niet meer te veranderen en niet meer terug te draaien.
Ik doe mijn gevoel
En toch draag jij ze bij je. Neem je die gebeurtenis, of gebeurtenissen elke dag, iedere minuut van de dag met je mee. De ander is het waarschijnlijk (of misschien ook niet) allang vergeten. Het leeft of bestaat niet meer door haar of hem. En misschien doet zelfs ook dat je pijn. En hoe je het ook wendt of keert… Het is allang niet meer door en van de ander. Jij creëert en herbeleeft deze gebeurtenissen zelf steeds opnieuw.
Herhalen, herhalen, herhalen
Door je gedachten over deze situatie roep je steeds opnieuw de bijbehorende gevoelens op. En steeds opnieuw voel je de pijn, het verdriet, de angst, boosheid, irritatie of… Je voelt je er door verkrampen en klapt dicht in je eigen werkelijkheid. En dat proces herhaal je keer op keer als je aan die situatie of die persoon denkt.
Wat levert het je op?
Wat levert het je in alle eerlijkheid op om dat te doen? Levert het je überhaupt wel iets op? Of zijn er vooral kosten? Kosten in de zin van je afgesloten en verkrampt en boos voelen? Als die gevoelens je werkelijkheid bepalen en kleuren, dan is er steeds minder ruimte door plezierigere gevoelens als: blijheid, liefde, plezier, ruimte, enzovoorts.
Naar gevoel
Wat er gebeurde heeft je misschien op dat moment een naar gevoel gebracht. Misschien dat dat je in zekere zin overkwam. Maar daarna ben je zelf de gedachten blijven voeden. Heb je energie gestoken in iets dat je weinig of niets positiefs en plezierigs bracht. Heb je in gedachten steeds de ander veroordeeld en de schuld gegeven. Zo hoefde jij niets aan de situatie te veranderen. En kon je ‘slachtoffer’ blijven van je daardoor eigen gecreëerde omstandigheden.
Excuus
Als het je lukt om op die manier je eigen situatie te creëren, dan kun je er ook door kiezen iets anders scheppen in jouw werkelijkheid. Je kunt nog veel langer blijven wachten totdat de ander bij je aanbelt om het goed te maken en zijn of haar excuus aan te bieden. Maar hoe groot is de kans dat dat gebeurt? En misschien heeft de ander dat zelfs al gedaan en heb je er door gekozen niet te vergeven.
Niet te veranderen
Wie draagt daarvan de last denk je? Wie houdt vast aan een verleden dat niet meer te veranderen is? Is dat ook de werkelijkheid waarin jij leven wilt? Wie help je het meest door los te laten wat had moeten gebeuren, maar niet is gebeurd? En wat levert het je op om dat wel los te laten?
Voor jezelf
Stel dat je ervoor zou kiezen de ander te vergeven, wat voor ruimte zou daardoor bij je ontstaan? Kiezen voor vergeving is kiezen voor je eigen geluk en gemoedsrust. Je hoeft vergeving ook niet naar de ander uit te spreken. Dat kun je ook gewoon voor jezelf doen. In alle rust, stilte en eerlijkheid. Door te vergeven neem je de verantwoordelijkheid door jezelf en jouw eigen gedachteproces en je gevoelens. Je bevrijdt jezelf en de ander door dat te doen.
Als je nog niet kunt vergeven
Als je nog niet kunt vergeven en de situatie loslaten, is het cruciaal dat je zicht krijgt op wat dit hele proces met jou doet. Hoe voelt het voor jou om niet te vergeven en te blijven ompakken met wat zo lang geleden is gebeurd? Wat heeft dat voor gevolgen voor de kwaliteit van jouw leven?
Eerst praten
Misschien heb je het nodig om het eerst met de ander uit te praten. Om eerst samen schoon schip te maken. Misschien zijn er dingen die eerst nog gezegd of gedaan moeten worden voordat je los kunt laten, vergeven en schoon schip maken.
Belazerd
Jaren geleden was ik enorm teleurgesteld, gefrustreerd en verdrietig toen een vriend die ik had geholpen bij het opzetten van zijn bedrijf, mij ‘belazerde’ door zijn afspraken steeds niet na te komen. Omdat ik zelf nogal naïef ben en was in mijn vertrouwen in mensen heeft het leven mij deze les op mijn weg gezet. Ik voelde me tekort gedaan, niet gezien in mijn intenties en acties de ander te helpen. En voelde me verraden toen de ander zijn deel van de deal niet nakwam. Ik heb daarin gevochten voor mijn recht en gelijk, maar heb het niet gekregen. Het resultaat: Einde vriendschap. Ook met zijn vrouw die toen mijn beste vriendin was. Op een gegeven moment realiseerde ik me wel dat het boos blijven alleen maar mezelf in de weg zat. Ik was zelf naïef geweest en heb ervan geleerd voortaan op deze manier geen zaken meer te doen met vrienden. Hoewel ik het nog steeds niet kon begrijpen waarom de ander deed wat hij deed, heb ik het op een gegeven moment wel geaccepteerd. Dit was kennelijk het beste wat hij had. Ik heb er ook van geleerd dat je nooit de ander 100% leert kennen. En dat de wegen van de ander soms ondoorgrondelijk zijn, net als die van mezelf J Vergeven gaf me vervolgens rust. Het is goed zoals het is. Kennelijk had ik dit nodig om deze les te leren.
Als je naar aanleiding hiervan wilt weten hoe je vergeven kunt, lees dan mijn artikel: Oefening in vergeven
En jij?
Mijn vraag aan jou is dan ook: Waar in je leven doet het nog pijn? En wie heb jij wat te vergeven? Welke keuze kan en wil je daarin maken? En op welke manier draagt die keuze bij aan het verbeteren van de kwaliteit van jouw leven?
Zelfvertrouwen voor vrouwen
Als zelfvertrouwen nog niet zo vanzelfsprekend voor je is, meld je dan vandaag nog aan voor de 12 weekse online training Zelfvertrouwen voor Vrouwen (ook voor mannen geschikt :-)). Met iedere week een extra bonus. Alle lessen zijn niet alleen te lezen, maar ook te beluisteren of te kijken en te luisteren, mocht je geen 'lezer' zijn.
Gratis e-book Liever Assertiever downloaden?
Meer informatie over hoe je grenzen stelt en goed voor jezelf kunt zorgen zonder de ander daarbij uit het oog te verliezen? Vraag dan mijn gratis E-book Liever Assertiever aan!
Leuk of waardevol artikel?
Als je dit artikel waardevol vindt, help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan o.a. door middel van social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat. Wat is jouw eerste stap om beter voor jezelf te zorgen?
Website-reacties op dit artikel
Paula op maandag 28 juli 2014 om 22:03
Hoi Nelly,
Dank je wel voor je reactie. 'Emotie is wanneer het gevoel jou heeft' wat mooi verwoord. Ja hier kan ik zeker wat mee. En ik begrijp hier ook uit dat er niets mis is met boosheid, zolang het niet zo is dat ik er door wordt overgenomen bij wijze van spreken. Ik zal het in de gaten houden en er over nadenken. Ik heb me best bij de feiten gehouden tijdens het spreken en ik ben de nuance blijven zoeken. Maar er zijn inderdaad ook gevoelens bij gekomen, zeker wanneer ik tijdens het praten met mensen tot nieuwe ontdekkingen kwam van wat er is gebeurd.
Nelly op maandag 28 juli 2014 om 21:45
Hi Paula,
Zolang je je bij de feiten houdt en je je bewust bent van waar je er 'jouw verhaal' van maakt, is er over praten vooral voor extraverte mensen een heel goede manier om te verwerken. Toch is dit voor veel mensen best lastig. Omdat ze denken dat ze neutraal en alleen de 'waarheid' vertellen. Maar vaak zit er een enorme lading op die 'waarheid'. Die lading is niet van de ander, maar van jezelf. En weten dat het echt klaar is, is iets dat je ervaart op het moment dat je in vergelijkbare situaties terechtkomt en je voelt dat je niet meer aan het haakje zit. Als je merkt dat het je niet meer zo pijn doet dat je in een emotie schiet. Waarbij een emotie de overtreffende trap is van gevoel. Gevoel is wat jij hebt en emotie heeft jou. Je kunt je bv. boos voelen, maar op het moment dat de boosheid jou heeft en je dingen doet en zegt, waar je later spijt van hebt, dan is er sprake van een emotie. Als je die emotie niet meer ervaart in relatie tot de gebeurtenis, dan kun je redelijk er vanuit gaan dat je daadwerkelijk hebt vergeven. en het 'klaar' is. Sommige gebeurtenissen in een leven kunnen echter zo traumatisch zijn, dat het soms lastig is er los van te komen. Hoewel ook dan vergeven belangrijk is voor jezelf, kan het zijn dat de emotionele lading er mogelijk nooit 100% vanaf gaat. Dat is dan wat het is. Je zenuwstelsel kan onbewust reageren op bepaalde gebeurtenissen. Je ervan bewust worden en het op dat moment bewust los laten is dan het best haalbare. Kun je hier wat mee? Gr. Nelly
Paula op vrijdag 25 juli 2014 om 21:39
Ja, ik ben ook behoorlijk belazerd en gemanipuleerd. Dat heeft best pijn gedaan. Vergeven - en ik ga er vanuit dat dat niet meer betekend dan in vrede loslaten - voelt prettiger dan boos blijven. Hoewel ik er niet bij kan dat iemand een ander mens zo kan behandelen denk ik dat ik aardig vergeven heb al. Wel heb ik heel veel gesproken over de situatie met mensen die dicht bij me staan en daar heb ik toch vragen over. Volgens mij hoort dat bij verwerken en ik zou niet weten hoe ik het verwerken moest zonder te praten. Het betekend wel dat ik minder prettige dingen over een ander heb gezegd. Niets meer dan de waarheid, maar die waarheid 'liegt er niet om'. Hoe zit het met 'juist spreken' en vergeven ten overstaan van het praten over de situatie om te kunnen verwerken.
En hoe weet je dat het verwerken klaar is en je daadwerkelijk hebt vergeven?
