Een belangrijk geschenk en instrument in je leven is je vermogen om je gedachten te veranderen. Wat je ook doet en in welke situatie je ook bevindt, je kunt altijd van gedachten veranderen. Je kunt kiezen voor eenheid of voor afgescheidenheid. Voor boosheid of voor empathie. Voor vergeving of voor vergelding. Jij bent vrij om je gedachten te kiezen en om al of geen energie in jouw gedachten te steken.
Ik ben niet goed genoeg
Ook als het gaat om gedachtes als: ik ben niet goed genoeg, ik ben niet belangrijk, ik doe er niet toe, ik kan het niet, etc. Je kunt altijd van gedachten veranderen. Met net zoveel recht en gemak denk je: Ik ben de moeite waard. Ik ben belangrijk en Ik doe er toe.
Dat heb jij fout gedaan
Je kunt tegen jezelf zeggen: Dat heb ik fout gedaan. Of: Dat heb jij fout gedaan. Of je kiest voor de meer compassie-volle gedachte: Waar ik ook ben en wat ik ook doe: Ik deed het beste dat ik kon. En: Jij deed het beste wat je had. Je kunt altijd je gedachten daarover veranderen.
Vuur is slecht
Je kunt het vuur opzoeken, je eraan branden en denken dat vuur slecht is. Of je verandert van gedachten. En je besluit dat je een kind bent op deze aarde dat vanuit kinderlijke nieuwsgierigheid alles onderzoekt wat het tegenkomt. Niet goed en niet slecht, maar gewoon onderzoekend en ervarend. En soms voelend dat vuur lekker warm is en soms voelend dat vuur heet kan zijn en je je aan vuur kunt branden.
Ik, jij of wij?
Je kunt kiezen voor oordelende en afstand scheppende gedachten. Gedachten waarin er een ik en een jij bestaat. Tenzij je van gedachten verandert en besluit dat er geen ik en jij, maar alleen een wij bestaat.
Pijn en verdriet
Je kunt besluiten je voor een ander af te sluiten uit angst voor pijn en verdriet. Niet wetende dat je jezelf daarmee ook afsluit voor liefde en verbinding. Maar je kunt hoe dan ook altijd van gedachten veranderen. Wat je situatie ook is en hoe je je ook voelt. Jij kunt besluiten jezelf open te stellen en ogenschijnlijk kwetsbaar te zijn, als je je gedachten verandert.
Eenzaam en verlaten
Ook als je je eenzaam en verlaten voelt en gedachten denkt dat deze wereld een nare en donkere plaats is om te verblijven. Die gedachten zijn maar gedachten die veranderd kunnen worden. Veranderd in gedachten van verbondenheid en liefde. Van samen in plaats van ik en jij.
Moe en moedeloos
Gedachten over paniek en crisis. Over haat en oorlog. Over angst en pijn. Over moe en moedeloos. Jij hebt net als ik, wij hebben samen altijd ons geschenk bij ons. Wij kunnen samen met die andere gedachten van: Dankbaarheid en geluk. Van rust en vreugde, van voldaan en van zacht, van teder en uitgelaten, de wereld veranderen. Als we tenminste onze gedachten over ons vermogen veranderen. Als we ons bewust zijn dat wij altijd onze gedachten kunnen veranderen.
Zelfvertrouwen voor vrouwen
Als zelfvertrouwen nog niet zo vanzelfsprekend voor je is, meld je dan vandaag nog aan voor de 12 weekse online training Zelfvertrouwen voor Vrouwen (ook voor mannen geschikt :-)). Met iedere week een extra bonus. Alle lessen zijn niet alleen te lezen, maar ook te beluisteren of te kijken en te luisteren, mocht je geen 'lezer' zijn.
Gratis e-book Liever Assertiever downloaden?
Meer informatie over hoe je grenzen stelt en goed voor jezelf kunt zorgen zonder de ander daarbij uit het oog te verliezen? Vraag dan mijn gratis E-book Liever Assertiever aan!
Leuk of waardevol artikel?
Als je dit artikel waardevol vindt, help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan o.a. door middel van social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat. Wat is jouw eerste stap om beter voor jezelf te zorgen?
Website-reacties op dit artikel
Nelly op dinsdag 22 januari 2013 om 16:29
Dank je wel Janneke, Mila en Duub, voor jullie lieve woorden! Ze geven extra glans aan mijn dag!
Liefs,
Nelly
Nelly op dinsdag 22 januari 2013 om 16:28
Wat een prachtig verhaal Rob! Ik sluit me daar helemaal bij aan. Zowel jij als ik hebben een moordenaar in ons... En het is niet aan ons daar over te oordelen. Hoewel ik niet zo bijbelvast ben, komt de tekst: Wie zonder zonde is werpe de eerste steen bij mij omhoog.... De uitdaging van ons allen is om met mededogen te leren kijken naar onszelf en naar anderen die het minder goed hebben getroffen dan wij....
Janneke op dinsdag 22 januari 2013 om 14:07
Eigenlijk ben ik m'n hele leven al aan het negatief denken, vooral over mezelf maar ook over anderen (vooral de laatste jaren), met name over mensen in m'n omgeving waarvan ik dacht dat ik iets voor hen betekende, maar waarvan achteraf niets bleek waar te zijn na m'n scheiding!
Alles en iedereen (inclusief m'n twee dochters) kwijtgeraakt!
Vele emoties hebben mij jaren in de greep gehouden, zowel fysiek( rugpijn) als mentaal; boosheid, verdriet, wantrouwen, teleurstelling, onmacht, enorme twijfel over mezelf als mens
en over mijn bestaansrecht in deze wereld. Mindfulness heeft me weer met beide benen op de grond gezet: de affirmaties ïk ben wie ik ben", ïk accepteer mezelf zoals ik ben", en ïk vertrouw op mezelf" hebben ervoor gezorgd dat er bij mij een knop is omgegaan in m'n negatieve gedachtengang: ik ben gestopt met vechten tegen al m'n spoken, ik voel mezelf milder worden, emoties sta ik toe, die horen bij mij, ik krijg hierdoor ruimte in m'n hoofd.ik kijk liefdevoller naar mezelf en anderen.
Ik voel mezelf verantwoordelijk voor het geluk in mijn leven: er ligt nog een heel leven voor me met m'n nieuwe man, een leven vol liefde en warmte, vol kansen en uitdagingen, vol zelfontdekking en zelfontplooiing.
En mijn dochters? Hoe moeilijk het ook is, ik laat ze gaan, met de hoop ze ooit weer eens te ontmoeten.
Ik voel de kracht weer in mij terugkomen, mijn oerkracht, en deze kracht heeft ervoor gezorgd dat ik gisteren, uitgerekend op Blue Monday(!), afreken met mijn negatieve gedachten, ik ga weer positief in het leven staan, ik wil een lichtje zijn in deze wereld, een warm licht. Ik heb alle gereedschappen hiervoor in huis, aan mij om ze te gebruiken!
Nelly, vanuit mijn hart wil ik je hartelijk bedanken voor je e-book over Mindfulness en je lieve woorden via de mail n.a.v.
het artikel Ik mag er niet zijn..., ze hebben me geraakt en ik ben er mee aan de slag gegaan, en nu sta ik hier: vol zelfvertrouwen, vol levensenergie, ik ga ervoor!
Warme groet.
Rob Verheggen op dinsdag 22 januari 2013 om 11:00
Mijn reactie is een verslag dat ik gemaakt heb n.a.v. een spreekbeurt van Corine de Ruiter, hoogleraar forensische psychologie.
Door haar betoog ben ik zeker van gedachten veranderd t.a.v. het Nederlandse strafrecht.
Wellicht dat anderen hierdoor ook anders tegen onze vooroordelen over behandeling van criminaliteit gaan denken.
Het Nederlandse strafrecht stoelt op 4 pijlers, namelijk; preventie, bescherming, vergelding en heropvoeding. Met name de vergelding, de wraak, is een middeleeuwse gedachte.
In haar nieuwe visie op het strafrecht moeten we wraak inruilen voor herstel.
Het overgrote deel van de criminaliteit is impuls-criminaliteit, slechts een fractie heeft te maken met rationele, professionele criminaliteit. Die laatste moet je bestrijden. De eerste moet je natuurlijk ook bestrijden, maar daar moet het meer gaan om herstel. Herstel van de oorzaken die van iemand een dader hebben gemaakt. Herstel van de haat – en wraak gevoelens die bij de slachtoffers en nabestaanden leven. Het kwaad zit in ieder van ons, het is wachten op de aanleiding die er voor zorgt dat het kwaad naar boven komt!
Pestgedrag, agressie, uitzichtloosheid, misbruik, verwaarlozing, sociale isolatie en het verlies van je menselijke waardigheid, het zijn allemaal negatieve impulsen, die, wanneer iemand bovendien niet goed in zijn lijf zit, tot geweldsexplosie en crimineel gedrag kunnen leiden.
Het is de kunst om daar een passend antwoord op te geven en dat is niet de gevangenis.
In de gevangenis wordt een “beginnend” crimineel uitsluitend gevoed door negatieve impulsen, door het gevoel van ik tegen de rest en komt zo iemand er doorgaans slechter uit dan dat hij er in ging. Het gevolg is draaideur criminaliteit! 80% van de “kleinere” criminaliteit is recidivist! Bovendien wordt de grens steeds meer verlegd, van kwaad tot erger.
Los van het gegeven dat dit ons klauwen met geld kost, een dag in de gevangenis kost gemiddeld € 300.-, leidt de bestaande aanpak niet tot vermindering van criminaliteit!
In diverse landen om ons heen wordt er al op een andere manier gewerkt en met succes!
Het principe hiervan is herstel, niet vergeten en vergeten, maar verder leven, zowel voor de dader als voor het slachtoffer.
Dit vraagt een veel intensievere behandeling van de beginnende crimineel. Dat is geen slap beleid, maar een beleid dat leidt to herstel en is dus ook nog kostenbesparend, het vraagt wel een grote omslag in het denken van het justitieel apparaat, van agent tot rechter.
Zoals Nelson Mandela het verwoorde:
“the greatest glory in living lies not in falling, but rising every time well.”
Die laatste spreuk is ook op onszelf van toepassing, het geeft ons de kracht om in schijnbaar uitzichtloze situaties vooruit de blijven kijken. Oplossingen liggen niet in het verleden, maar in het heden. Vandaag kun je beginnen om van tegenslagen uitdagingen te maken en na iedere val kun je weer opstaan!
Rob Verheggen
Mila op maandag 21 januari 2013 om 22:02
Hi Nelly,
Allereerst wil ik zeggen dat ik de tekstjes elke ochtend in mijn mail 'fijn wakker worden'' vindt.
Ik ben/was mijn hele leven een negatieve denker. Beetje bij beetje leer ik hoe fijn het is om dingen positief te zien, ook al zit alles, echt alles even tegen.
Sinds ik de Ziekte van Crohn geconstateerd kreeg zijn er veel spirituele dingen op mijn pad gekomen. Hier ben ik dankbaar voor want hier haal ik kracht uit. Kracht die ik heel hard nodig heb. Daarbij ben ik ook nog eens hoogsensitief dus het is best pittig!
Mila.
Duub op maandag 21 januari 2013 om 14:46
Beste Nelly,
Bedankt voor weer een impuls. In sommige omstandigheden is het heel moeilijk te geloven dat het mogelijk is positief te denken. En ook heel moeilijk de energie op te brengen, hoop te durven koesteren, me op te laden een uitweg te zoeken uit opnieuw een negatieve spiraal..
Een malend teveel aan zelfreflectie, het veronachtzamen van mijn dierbaren en geliefden, het negatief benaderen van mijn vrienden en familie, geconfronteerd worden door die omgeving met mijn onvermogen liefde te geven. Waardoor ik blind en doof was en blijf voor de liefde die ik zou kunnen ontvangen.
Omstandigheden die het ook moeilijk maken te blijven durven hopen; kanker bij mijn vrouw en de heel zware behandeling daarvan, terwijl onze relatie al heel wankel was; de zorgen om mijn opgroeiende autistische zoon en de ruimte die hij mij dochter soms ontneemt; mijn baan die op de tocht staat; de verbouwing van mijn huis die halverwege door geld- en tijdgebrek gestopt is; allebei mijn ouders dementerend en sterk hulpbehoevend; twee broers met wie de relatie moeizaam is; tot de conclusie komen dat ik jarenlang veel te weinig heb geïnvesteerd in mijn sociale omgeving, gezien de beperkte aandacht die ik krijg nu ik het zo zwaar heb; de twijfel die ik heb aan mijn vermogen mezelf nog te kunnen veranderen; het besef jarenlang niet te hebben gewerkt aan mijn employability en de kansarme positie die me dat oplevert nu, als 48-jarige, op de arbeidsmarkt.
De eenzaamheid waarin ik mezelf opsluit door niet over al deze zaken te (durven) spreken. Ook door heel negatief en (ver)oordelend zijn naar de mensen om me heen.
Bedankt Nelly, voor deze link, ik hoop dat deze me de vonk geeft mindfulness en meditatie weer op te pakken, dat wat is te laten zijn, op zijn minst,. En de hoop op verlossing en verandering in eerste instantie te laten varen..
Gea van Wijck op maandag 21 januari 2013 om 12:45
Wat een mooi artikel, dat veel hoop en energie geeft. Het is belangrijk om positief te denken en je energie in positieve dingen te steken, daar word je gelukkig van. Het maakt je heel krachtig!
Bedankt voor dit mooie artikel. Ik ben nu zwanger van mijn tweede kindje en mindfulness geeft mij veel energie om van mijn zwangerschap te genieten.
Groeten,
Gea
Nelly op maandag 21 januari 2013 om 12:24
Hoi Mariette, You make my day!
Na anderhalf uur opnemen van een nieuwe meditatie, slaat mijn Imac ineens op hol... Ik had niks tussentijds opgeslagen en kwam even mijn weerstand tegen. Maar jouw mailtje doet een lach doorbreken op mijn gezicht! Dank voor je lieve woorden. Ze maken dat ik met frisse moed weer opnieuw begin!
Mariette op maandag 21 januari 2013 om 12:17
Lieve Nelly,
Hartelijk dank voor je prachtige teksten en voor alles wat ik tot nog toe van je geleerd hebt.
Inderdaad...gedachten zijn krachten en...je bent wie je denkt !
Soms is het moeilijk om vol te houden, toch lukte het mij telkens weer, met vallen en terug opstaan.
Vijf jaar geleden, bij het plotse overlijden van mijn man,
zat ik in een diep dal. Ik was juist op pensioen en had, na
een leven lang werken, niets meer te doen.
Daar zat ik dan alleen, te treuren en te treuren, mij van de buitenwereld afsluitend, mij in zelfmedelijden wentelend en zoveel negatieve dingen meer...
En plots kwam een engel mijn leven verlichten door middel
van een vriendin die mij met jou en jouw ConFront site
in aanraking bracht. Sindsdien is mijn leven veranderd.
Ik kan je niet genoeg danken voor alles wat je voor mij
gedaan hebt.
Aan iedereen die het moeilijk heeft wil ik ook zeggen:
"Blijf volhouden, nooit opgeven is de boodschap.
Na regen komt de zon ooit weer tevoorschijn."
Een warme knuffel en het ga je goed !
Mariette
Glenda de Graav op maandag 21 januari 2013 om 10:36
Toen ik jullie oproep zag moest ik direct denken aan onderstaand verhaal van mij.
Het verhaal van hoe Liefde je zienswijze en gedachten kan veranderen over het mogen zijn wie je bent…..
Voor iedereen is er een Tante…..
Voorzichtig schuiven haar kleine handjes de enorme bananenbladeren opzij.
Ze heeft het koud in de dichte bebossing.
Het is er ook erg donker door al die bomen om haar heen.
Ze voelt zich alleen, ook al is ze niet alleen en moeten haar ouders in de buurt zijn…..maar ze ziet ze niet. Ze wil ze ook niet zien, want ze wil gaan kijken waar dat licht naartoe leidt.
In de verte ziet ze licht schijnen door de dichte bladeren om haar heen.
Wat zou daar zijn? Zou het daar mooi zijn?
Nog mooier dan in haar wereld? Haar plekje waar niemand kan komen behalve zijzelf.
Nou ja, pop mag er zijn en hobbelpaard ook. De enigen, die haar begrijpen…..en van haar houden zoals ze is en haar troosten als ze verdrietig is. Met z’n drieën wonen ze heel vaak een poosje in haar wereld……deuren op slot, zodat niemand hen pijn en verdriet kan doen.
Maar nu….nu is ze wel heel nieuwsgierig naar wat er zich daar in het licht bevindt.
Haar blote voeten zijn ijskoud geworden in die donkere omgeving, maar gek genoeg worden ze steeds warmer terwijl ze naar die plek loopt.
Opeens staat ze voor de laatste bladerenrij.
Durft ze ook deze bananenbladeren opzij te schuiven?
Ze staat met de bladeren in haar beide handjes.
Wat zijn ze enorm groot en zwaar!!
Net zo zwaar als het voelt, wanneer ze samen met pop en hobbelpaard naar haar eigen wereld vertrekt, omdat ze zich dan niet veilig voelt.
Gaat ze het durven? Gaat ze durven om te kijken wat er bij dat mooie licht is?....
maar kan ze dan wel terug naar haar eigen, veilige wereld?
Want als dat dan niet meer kan hoe moet ze dan gaan zorgen voor pop, hobbelpaard……haarzelf??
En dan……ziet ze ineens het gezicht van Tante in het licht verschijnen.
De enige tante, die haar bij de hand neemt en zo laat weten dat ze veilig is.
Dat ze er mag zijn zoals ze is……
Die haar iedere keer weer leert dat er ook een andere wereld bestaat waarin ze mag Zijn…..zoals ze is.
De Tante, die met een lieve glimlach op haar gezicht steeds weer even licht laat schijnen in haar donkere wereld.
Ze moet Tante maar gaan vragen of zij ook in hààr wereld wil komen wonen…..
JA, dat gaat ze doen!!
Voorzichtig schuift ze de laatste bladeren opzij en pakt gretig de hand van Tante……
Tante neemt haar in haar armen en laat haar zich tegen haar aanvleien.
Dan trekt Tante haar jas uit, die vol rafels en gaten zit van haar tocht door het donkere bos.
Vol verbazing kijkt ze naar zichzelf.
Ze wist niet dat ze zo’n mooie jurk eronder droeg…….
Ze lijkt wel een prinses!! Zóó mooi…….
Ze kijkt naar Tante, terwijl haar tranen als diamanten druppelen langs Tante’s lijf op de aarde………en de aarde doen veranderen in een prachtig bloemenveld……
Ach, zóó móóí !!.....
“ JA, Tante, ik kom bij jóu wonen………
Nelly op maandag 21 januari 2013 om 10:35
Lieve Droopy,
Ook al biedt het leven ons allemaal regelmatig pittige uitdagingen, toch blijft het een keuze om je al of niet te verzetten tegen wat er is. Ook bij ziekte, kun je (hoe moeilijk misschien ook) kijken naar wat het je ook brengt. Mijn eigen ervaring is dat de periode waarin mijn moeder diagnose kanker kreeg een zware maar ook mooie tijd is geweest, vol van liefde en verbinding. En ja, ze is niet meer in deze fysieke wereld, maar ze is voor altijd in mijn hart. Ik draag haar iedere dag bij me. Haar ziekte heeft mij laten zien dat ik veel beter voor mezelf moest gaan zorgen dan ik deed. Ik neem nu veel meer verantwoordelijkheid voor mijn gezondheid dan ik toen deed. Ook financiële problemen kun je al of niet uitvergroten. De uitdaging die het leven van je vraagt om aan te gaan is accepteren dat er onzekerheid is. En onzekerheid is een basiswet op aarde. Alles verandert altijd. En het is aan jou om met die verandering mee te gaan of je er tegen te verzetten.... Je gevoel zal die keuze volgen. Kies je voor verzet, dan zul je je meestal niet zo prettig voelen. Kies je ervoor om mee te gaan in wat zich in jouw leven aandient, dan kan het je ook veel brengen.
Overigens wil ik hiermee niet ontkennen dat de situatie waar je nu in zit niet verdrietig is. Want dat is het volgens mij wel. En het leven bestaat alles met elkaar uit allemaal golfbewegingen. je zit nu in een dal en het kan niet anders dan dat na dat dal je weer omhoog gaat. Neemt niet weg, dat je eerst zult moeten accepteren dat dat dal nu in jouw leven aanwezig is.
Ik stuur je van hieruit mijn steun, veel kracht en zoveel mogelijk positieve energie. En wens jullie ook de verbondenheid die ik heb ervaren!
Liefs,
Nelly
Droopy op maandag 21 januari 2013 om 10:11
Het valt mij momenteel erg zwaar om positief te blijven denken, mijn man heeft kanker en ik zie de toekomst heel erg zwart, ben van mezelf altijd optimistisch geweest vind ik maar op dit moment is dat erg moeilijk, deze ziekte brengt ook een hele hoop financiële kosten met zich mee. iets dat we nauwelijks kunnen betalen, als mijn man wegvalt weet ik niet hoe ik me moet redden, zeker niet op financieel gebied, dus ja momenteel is het voor mij heel zwaar om positief te blijven, er zijn weinig redenen voor.
Claudia op maandag 21 januari 2013 om 09:57
Bijna 2 jaar geleden ben ik aan mezelf gaan werken, onder andere door middel van een opleiding en een persoonlijke coach. Ik heb het roer om gegooid. Ik ben er nog niet helemaal en nog steeds bezig met mijn innerlijke groei. Het inzien van die gedachten die je allemaal kunt hebben, is een enorme hulp geweest van bewustwording en inspiratie om het te kunnen veranderen. Ik vind dit artikel heel duidelijk en goed geschreven. Het spoort mensen aan. Mensen zoals jij en ik...
Nelly op vrijdag 18 januari 2013 om 19:17
Dank je Esther, voor je lieve woorden en dat je jouw 'verhaal' hebt willen delen met mij!
Esther op vrijdag 18 januari 2013 om 00:04
Ik wil ConFront allereerst bedanken voor alle hulp en steun. Ik houd jullie al een tijdje in de gaten en ik moet zeggen dat het me enorm helpt.
Sinds kleins af aan vermijdt ik ruzie, geef ik mezelf van alles de schuld en ben ik ontzettend ontevreden met alles wat ik doe en niet doe. Ik ben erachter gekomen dat ik mezelf zonder daar bij na te denken altijd een paar treden lager plaats dan de rest. Ik heb het gevoel dat de mensen om me heen altijd alles goed doen (ik zie ook altijd positieve kanten bij iedereen om me heen), maar mede daardoor geef ik mezelf van alles de schuld. Mensen noemen mij een optimist, iets wat ik dus alleen voor de buitenwereld ben.
Ik ben met dit thema al een tijdje bezig in begeleiding met een psycholoog. Iets wat me helpt, maar nog steeds erg lastig is. Ik moet zeggen dat dit artikel me helpt. De meesten reageren namelijk dat de oorzaak van de gedachten fout zijn en reageren eigenlijk alleen daarop... Maar juist het toelaten van de gedachten, maar ze dan veranderen naar iets positiefs vind ik een erg mooie gedachte. De afstand van ik naar wij is misschien ook niet verkeerd voor mij...
Iets om weer over na te denken, om over te schrijven en te tekenen (iets wat bij mij erg goed werkt). Bedankt voor weer een stukje steun en hulp. Het doet me goed om dit soort dingen te lezen, ook om daarmee te beseffen dat het niet raar is, dat ik niet gek ben en dat meerdere mensen dit soort gedachten ervaren.
Aan anderen zou ik graag mee willen geven dat zelfreflectie en zelfwaardering misschien toch wel de belangrijkste woorden zijn... Al moet ik bekennen dat ik het nu inzie hoe belangrijk die woorden zijn, maar het nog niet helemaal geloof... Ach, ik heb de tijd, en ik ben in ieder geval al een paar stappen verder dan een tijd geleden.
Bedankt voor het prachtige en inspirerende artikel.
Groeten, Esther
