Hoe denken doen wordt

Een hele ont-dekking vond ik het, toen ik me bewust werd dat (vrijwel) alles wat ik in mijn leven meemaakte in twee werelden bestond. Twee werelden, omdat er in jouw leven, en ook mijn leven twee werelden zijn. Je hebt namelijk je binnenwereld en je hebt je buitenwereld. En alles wat je meemaakt in je buitenwereld, maak je op de een of andere manier ook mee in je binnenwereld. 

Onbewust leven

Net als zoveel andere mensen heb ik jarenlang volkomen onbewust geleefd en zag ik daar niet direct een samenhang in. Dat heeft best een hele poos geduurd. Toch weet ik terugkijkend nog, dat ik zonder dat ik ook maar enig kennis van zaken had, een keer een vlaag van een dergelijk bewustzijn heb gehad.

Verwarring

Ik weet namelijk nog goed dat ik in de knipperlicht relatie met mijn ex-man wel vaker heb gedacht: Het lijkt wel dat wanneer ik denk dat het goed komt, dat het goed komt. En wanneer ik denk dat het niet goed komt, dat het niet goed komt.  En ik herinner me nog de verwarring die ik daarover voelde. Ik heb het destijds ook ergens in een van mijn dagboeken opgeschreven. Het was destijds al een vreemde gewaarwording voor me, zonder dat ik ook maar enig idee had hoe het een met het ander te maken had.

Binnenwereld en buitenwereld

Inmiddels weet ik allang dat mijn binnen en buitenwereld alles met elkaar te maken hebben. Sterker nog… Mijn binnenwereld bepaalt vrijwel volledig hoe mijn buitenwereld eruit ziet en hoe ik die ervaar. Er zijn ook vele boeken over dit onderwerp (de wet van de aantrekking) geschreven, die voor mij heel lang onbekend waren. De twee boeken die daarin voor mij de meeste indruk hebben gemaakt waren: De spirituele wetten van succes van Deepak Chopra en De hele olifant in beeld van Marja de Vries. Beide geen romans die je even snel wegleest, maar wel enorm inzichtgevend. Vooral het laatste boek is een mooie combinatie van religie en wetenschap. Marja de Vries heeft in haar boek gezocht naar de grote gemene deler. Dus in plaats van te focussen op de verschillen, heeft ze gekeken naar waar wetenschap en religie het over eens zijn. En dat is meer dan je zo op het eerste oog zou denken :-)

Ziekte, werkeloosheid en verbroken relaties

Veel mensen in mijn omgeving en ook wel veel van mijn klanten leven hun leven net zoals ik dat jaren heb gedaan. Ze denken dat hun leven niet over hen gaat. Alsof hun leven en wat ze meemaken iets is wat los van hen plaatsvindt. Ziekte overkomt je, net als werkeloosheid en verbroken relaties, enz. Zo heb ik zelf ook heel lang gedacht. En er is mij behoorlijk wat ‘overkomen’, dacht ik vroeger. Meerdere verbroken relaties, mijn werk op een vervelende manier kwijt geraakt, gezondheidsproblemen. Ik heb mijn deel wel gehad.

Verantwoordelijk

Gelukkig zie ik nu hoe ik daar zelf invloed op heb gehad. Ik zeg gelukkig, maar daar zit natuurlijk, net zoals bij alles, een keerzijde aan. Want als ik invloed heb, dan ben ik ook verantwoordelijk. Dan kan ik niet meer mijn ex-man de schuld geven, of mijn oude werkgever of God, van wat er in mijn leven gebeurt. 

Comfortzone

En dat is fijn, maar ook weer niet fijn…. Het is natuurijk soms ook wel lekker makkelijk en ook op een bepaalde manier soms fijn om met het vingertje naar iets of iemand buiten jezelf te kunnen wijzen. Dan hoef je zelf niet in beweging te komen en uit je comfortzone te komen en spannende dingen te doen. Dan kun je mooi de schuld aan iets of iemand anders geven. En ja ik moet eerlijk toegeven: Er was een tijd dat ik dat vaak deed. Het lag meestal niet aan mij, zoveel wist ik zeker :-)

Het overkomt me

Maar het gevolg daarvan is dan wel dat je zegt dat het je op een bepaalde manier je allemaal zomaar overkomt, zonder dat je er iets aan kunt doen. Ik noem dat tegenwoordig ook wel op de achterbank zitten. Op de achterbank van je levensbus. Een ander rijdt en jij rijdt mee. De ander bepaalt voor jou waar jouw levensbus naar toe rijdt. Daar heb jij zelf op de achterbank geen of weinig invloed op. Soms is dat fijn, want dan hoef je ook niet na te denken over wat je wilt, waar je naar toe wilt. Je kunt je dan lekker laten rijden. Maar soms is dat helemaal niet fijn! Als de ander ergens heen rijdt, waar jij niet naar toe wilt. Dan kun je natuurlijk de ander de schuld geven dat hij ergens heen rijdt waar jij niet heen wilt, maar ja, als je niet zelf achter het stuur zit of gaat zitten is dit de consequentie van die (hoogstwaarschijnlijk onbewuste) keuze.

Ik zat op de achterbank

Ja, het is waar: Op de achterbank overkomen dingen je en kun je er niks aan doen. Jij bepaalt niet welke kant het op gaat. Dat is aan de ander. Ik heb daar behoorlijk lang gezeten op die achterbank. Maar ook ontdekt dat ik de keuze kon maken om naar voren te lopen en zelf te gaan rijden. En daarmee ook ontdekt dat het niet waar was dat het de schuld van mijn ex was dat onze relatie stuk liep. Dat klopt gewoon niet. Die verbroken relatie had alles, maar dan ook alles te maken met mijn eigen onvermogen om grenzen te stellen. En misschien ook wel om ze op tijd te voelen.

Onveilig

Ik ‘voelde’ destijds ook niet zoveel. Was veel meer in mijn hoofd bezig, met het bedenken en analyseren van alles wat er gebeurde. Ik wist heel goed waarom mijn ex deed wat hij deed. En kon dat met mijn hoofd allemaal heel goed verklaren. Het was ook best sneu wat hij had ervaren in zijn leven, dus als rechtgeaard hooggevoelige vrouw kon ik heel goed voor hem denken en zorgen, maar nog niet zo goed voor mezelf. Voelen was onveilig voor mij in die tijd, want wie weet wat ik allemaal tegen zou komen als hoogsensitief mens. In die tijd was ik gewoon bang voor mijn eigen gevoel. Als ik deed alsof het er niet was, dan was het er niet, dacht ik. En dat heb ik best lang vol kunnen houden.

Zonder oordeel weerspiegelen

Alleen lukt het niet om de natuur/god/het universum (of hoe jij die hogere macht ook maar wilt noemen) voor de gek te houden. Die weerspiegelt zonder oordeel probleemloos alles wat ik dacht en vond weer terug. Ook met mijn gezondheid heb ik jarenlang ‘gespeeld’. En die les is onlangs opnieuw in mijn leven voorbij gekomen... Ik ervoer destijds veel spanning en stress in mijn leven. Spanning die ik uiteraard terugkijkend zelf onbewust heb veroorzaakt. Daarbij at ik ook niet echt gezond, sliep en dronk ik te weinig en op mijn ademhaling lette ik al helemaal niet. Ook waren er periodes dat ik weinig aan beweging deed. Als je al die factoren bij elkaar optelt, dan weet je, zeg ik nu achteraf, dat ik zelf onder andere de poliepen in mijn darmen, mijn fibromyalgie en andere ziekten heb veroorzaakt. 

Niet schuldig wel mee verantwoordelijk

Voordat er hele volksstammen nu gaan roepen dat ik hiermee bedoel dat je schuldig bent aan wat er in je leven is, nog even een kanttekening. Meestal voltrekt dat proces zich volkomen onbewust. En zolang het onbewust is, kun je daar weinig aan doen. Alleen kun je dat na vandaag niet meer zeggen. Ben je daarmee schuldig aan wat er is? Nee, niet schuldig, maar wel mede verantwoordelijk. Ik ben niet schuldig aan mijn ziekte, scheiding of het kwijtraken van mijn werk. Maar ik heb wel dingen gedaan die niet altijd mijn gezondheid bevorderden. Te lang, te veel werken bijvoorbeeld. Mijn man en dochter niet adequaat begrensd. Dat is kennelijk een harde les voor me, die al meerdere keren in mijn leven voorbij is gekomen en waar ik toch nog wat te doen had... Ik ben er vrij zeker van dat deze les nog wel weer eens voorbij blijft komen. Sterker nog: Dat gebeurt al. Maar ondanks dat dit een harde en confronterende les is/was, gaat het me al wel veel beter af :-) Maar niet iedereen gaat daar op die manier mee om...

Onbewust onbekwaam

Als je diagnose longkanker krijgt en blijft stug doorroken, dan weet je dat je speelt met je gezondheid, net zoals ik heb gedaan. Het is niet altijd makkelijk om in de spiegel te kijken en aan jezelf toe te geven waar je niet goed voor jezelf hebt gezorgd. Daarbij vraagt het veranderen van de patronen in je leven die je niet helpen, tijd, moeite en energie maar is in principe voor de meeste mensen haalbaar. Het is een proces van onbewust onbekwaam naar onbewust bekwaam. Zolang je net als ik in eerste instantie de wet van oorzaak en gevolg niet kent, zul je veel dingen aan toeval toeschrijven. Dingen en situaties die als je er wat scherper naar kijkt toch niet zo toevallig blijken te zijn.

Verantwoordelijk voor alles? Nee

Ik wil hier overigens niet mee zeggen dat je voor alles wat er gebeurt in je leven verantwoordelijk bent. In ieder geval niet voor alles wat er gebeurt. Soms gebeuren dingen zonder duidelijke reden. Soms is er gewoon wat er is.... Hoe pijnlijk en verdrietig ook. Waar je wel verantwoordelijk voor bent is hoe je omgaat met wat er gebeurt in je leven. Je kunt bijvoorbeeld als gevolg van een economische crisis je werk kwijt raken. Natuurlijk is dat in eerste instantie een klap en doet het zeer. Er is ook niks mis mee (sterker nog: het is juist goed) dat je jezelf toe staat om te voelen wat daar gevoeld wil worden. Maar blijven hangen in dat gevoel daar wordt niemand beter van. En dan komt het er op aan om van de achterbank af te komen en zelf weer aan het stuur te gaan zitten. Als je denkt: Ik ben al 55 wie wil mij nu nog hebben, dan verklein je je kansen om aan het werk te komen behoorlijk. Want als jij jezelf te oud vindt, dan straal je dat uit en komt dat in je gedrag en je taalgebruik tot uiting. Dat zijn dingen die niet bevorderlijk zijn om werk te vinden. Ik heb genoeg 55 plussers weer aan het werk geholpen. Ook in tijden van crisis! Maar daar heb je wel de mindset van een chauffeur voor nodig, van iemand die zelf richting aan zijn leven geeft. Of zoals Carol Dweck dat noemt een growth mindset. Als je daar meer over wilt weten lees dan verder in het artikel: Wat voor mindset heb jij?

Uitdagend doel

Wat je situatie ook is, hoe rot het nu lijkt, het belangrijkste dat je nodig hebt is een uitdagend doel. Een uitdagend doel en genoeg reden om dat doel te willen bereiken. In het boek van Kelly Turner: Radicale remissie, beschrijft Kelly wat de overeenkomsten zijn van mensen met kanker die opgegeven waren en zichzelf ondanks dat hebben genezen van die kanker. Een van die overeenkomsten was: Een sterke wil en sterke reden /doel om voor te leven. Dat is een van de cruciale factoren waardoor vele mensen die van medici te horen hadden gekregen dat ze niet meer beter zouden worden, zichzelf toch genazen. Ik denk dat dat voor veel meer situaties geldt. Dat uitdagende doel kan je in leven houden. 

Waar ga jij voor?

Als je na een crisis in je leven niet meer weet waar je naar toe wilt, of je hebt je altijd op de achterbank laten rijden door iemand anders en je wilt niet zijn waar de ander je naar toe rijdt, of wat voor ander soort situatie je in zit, het is cruciaal dat je gaat ontdekken waar je voor gaat. Dat je gaat ontdekken wat het doel van jouw leven is en wat het leven met jou wil. Als je het antwoord op die vraag helder hebt en je vertrouwt op wat jouw buik, jouw intuïtie daarin vertelt, dan kan er van alles in je leven veranderen. Elke crisis is ook weer een kans op iets beters. Dat gaat uiteraard niet altijd zonder slag of stoot. En ik wil hier ook niet pretenderen dat het HET antwoord is op elke crisis en elke ziekte. Maar het is wel iets wat je kansen enorm vergroot. En daarnaast ook hoe je je in die situatie voelt verbetert. Aan het stuur van je eigen leven zitten wil niet zeggen dat alles goed gaat, fijn is en je altijd de wind mee hebt. Ja, je zult wel eens een verkeerde afslag nemen, maar ook daar kun je weer van leren. Maar de verantwoordelijkheid nemen voor wat je in jouw leven creëert geeft je een goed gevoel.

Waar wil jij met jouw leven naar toe?

En als je niet weet waar je heen wilt, als je niet bepaalt dat je naar Amsterdam wilt, dan is elke richting goed. Net zoals Alice in Alice in Wonderland aan de kat vraagt:

“Kunt u me alstublieft vertellen welke kant ik van hieruit op moet?”
“Dat hangt voor een belangrijk deel af van waar je naar toe wilt,” zei de kat.
“Het maakt me niet zoveel uit”, ging Alice verder.
“Dan maakt het ook niet uit welke kant je op gaat,” zei de kat.
“Zolang ik maar ergens kom,” voegde Alice er als een verklaring aan toe.
“Oh, dat zal zeker gebeuren,” zei de kat, “als je maar lang genoeg loopt”.

Alleen de kans dat je gelukkig wordt van die keus is niet zo groot. Het weten wat het doel is in je leven geeft veel innerlijke kracht. Het zorgt ervoor dat je ongeacht de situatie voor jezelf een richting hebt. En daarmee een houvast wat weer tot innerlijke zekerheid leidt. Het is een piketpaal die je zelf slaat en die ervoor zorgt dat je makkelijker keuzes kunt maken. Dat je weet waar je ja en waar je nee tegen gaat zeggen. En dat geeft veel innerlijke rust en tegelijkertijd brengt het ook energie omdat je gaat doen wat je te doen hebt.

Levenslessen

Misschien weet jij nog niet wat je in dit leven te doen hebt. Soms is dat zo. Het heeft bij mij ook vrij lang geduurd voordat ik het wist. Soms laat het leven je wat langer op 'school' zitten en lessen leren, voordat duidelijk wordt welke kant het op gaat. Ben je er echter aan toe om te ontdekken wat het is wat jij hebt te doen, dan ben je bij mij aan het juiste adres om je daarmee verder te helpen. Ik weet uit eigen ervaring hoe het niet moet en ook hoe het anders kan. Dus twijfel niet langer en kom van de achterbank, loop naar voren en ga achter het stuur zitten! Het is nooit te laat om te ontdekken wat jouw levensdoel is. 

Wil jij ook de beste versie van jezelf worden?

Mocht je nog een extra zetje in de rug kunnen gebruiken bij het bereiken van jouw doelen of bij het uitvoeren van je wensen, dan kun je je altijd aanmelden voor een van mijn online trainingen of voor coaching.

Gratis E-book Van wens naar werkelijkheid

Wist je dat 95% van de mensen die een goed voornemen voor bv. het nieuwe jaar hebben dat voornemen niet waarmaakt? De reden daarvoor is dat de meeste mensen niet weten hoe het proces voor het behalen. Download het E-book van Wens naar Werkelijkheid of een van mijn andere gratis E-books om ervoor te zorgen dat jij jouw wensen wel laat uitkomen!

Leuk of waardevol artikel?

Als je dit artikel waardevol vindt, help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan o.a. door middel van social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat. Wat is jouw eerste stap om beter voor jezelf te zorgen?