Tot niet zolang geleden leed ik er zelf ook in zekere mate aan: Schermverslaving. En ik ben daar zeker niet uniek in. Overal waar je om je heen kijkt is het beeld compleet anders dan zeg zo'n tien tot twintig jaar geleden. Waar je ook kijkt mensen kijken op hun schermpje, en dat is dan steeds vaker hun telefoon. Ik kom ze als ik in de natuur loop ook tegen. Mensen die hun hond uitlaten en tegelijkertijd op hun schermpje kijken. En ook ieder nieuw wetenschappelijk onderzoek laat het zien. We zitten met zijn allen steeds meer achter een beeld- of televisiescherm. Hoewel het tv kijken iets afneemt, neemt het internetgebruik steeds verder toe. Misschien ben je het je bewust maar misschien ook niet, maar dat heeft net als iedere andere keuze die je in je leven maakt consequenties. Ik deel hier met je wat ik ervan weet en ook wat mijn overwegingen erbij zijn. En mijn verlangen is dat je bewuste keuzes gaat maken. En dan zeg ik daarbij, een beetje dramatisch, nu het nog kan.
Krijg je of kost het je energie?
Hoewel het misschien wat tegenstrijdig voor je lijkt, is het tv-kijken en achter een pc of een mobiel device zitten niet zo ontspannend als je zou denken. Wat daar voor mij een belangrijke graadmeter in is, is de mate van energie die het je oplevert. Het is voor zover ik me kan herinneren nog niet eerder gebeurt dat een klant die aangeeft over te weinig energie te beschikken, energie krijgt van bv. internetten of tv-kijken. En eerlijk gezegd krijg ik er zelf de meeste tijd ook geen energie van. Of het moet een uiterst inspirerende workshop zijn, maar ook dan is het lastig om langdurig te blijven kijken en je energie vast te blijven houden of te verhogen.
Te veel en te vaak
Het zit 'm dan toch in te veel en te vaak. En helaas is het voor veel mensen te veel en te vaak. Wist je dat schermpjes kijken verslavend werkt? Verslavend en hypnotiserend. Om dat te kunnen checken hoef je alleen maar naar kleine kinderen te kijken en hoe gebiologeerd ze naar het scherm kijken. En hoe graag ze ook naar dat scherm willen blijven kijken en hoe geïrriteerd ze soms ook kunnen reageren als ze niet meer mogen kijken. Of dat nu om een tv programma gaat of over spelletjes maakt in feite niet uit. Schermpjes activeren je denken, je ego. En die wil graag de controle houden.
'Jezelf kwijt raken'
Maar je denken is niet wie je bent. Sterker nog je raakt weg bij wie je in essentie bent, doordat je je laat afleiden door de schermpjes. Is dat goed of slecht? Nee, niets is in die zin goed of slecht. Dat hangt er maar vanaf wat je wilt ervaren in je werkelijkheid. Maar keuzes hebben consequenties. We kunnen dan ons focussen op de consequenties, maar een minstens zo interessante vraag is wat je door je zo af te laten leiden, wat je ermee vermijdt. Die vraag stel ik omdat iedere verslaving als onderliggend thema heeft dat je verslaving je iets brengt. Wat het je brengt is een tijdelijk 'beter' gevoel. 'Beter' in de zin van dat het je weghoudt bij een ander minder prettig gevoel.
Nog zo'n verslaving
Als ik mezelf even als voorbeeld neem en kijk naar m'n andere 'verslaving': chocola, dan weet ik dat in een aantal gevallen ik die chocola inderdaad eet omdat ik bv. stress heb en de chocola mij me even wat beter laat voelen. Overigen speelt daar ook nog onderliggend een ander mechanisme. Even voor de andere chocoladefans: De cacao in chocola bevat een behoorlijke mate van magnesium. En magnesium gebruikt je lichaam meer als het last van stress heeft. Gevolg ervan is dat je bij langdurige stress meer behoefte krijgt aan magnesium en je lichaam je door middel van trek in voedingsmiddelen die veel magnesium bevatten laat weten dat je er een tekort aan hebt. Dus net als met veel andere dingen: Het is niet altijd zo simpel als het lijkt. Er kunnen veel meer dingen een rol spelen. Maar goed terug naar de verslavende werking van schermpjes.
Ontwenningsverschijnselen
Lang achter schermpjes zitten maakt je verslaving sterker. Als je daar oké mee bent, is dat uiteraard prima. Wil je daarentegen liever wat meer 'los' zijn van de schermpjes dan kan de mate van 'verslaving' wel invloed hebben op hoe je af kunt kicken. Want hoe sterker de verslaving, net als met iedere andere verslaving, hoe lastiger het ontwennen. Je krijgt letterlijk afkickverschijnselen. Je wordt onrustig, geïrriteerd en van daaruit kun je ook weer boos worden op je omgeving. Want je denken, je ego wil alleen maar dat je weer achter dat scherm gaat zitten. Dus je kunt je afvragen hoe ontspannend en energie gevend dat voor je systeem is.
Onbewuste keuzes
En een ander punt is is dat we meestal dit soort keuzes niet bewust maken. We doen gewoon. Het is een automatisch 'programma' geworden in onze blauwdruk. Net als we iedere morgen beschuitjes met kaas eten, of juist havermoutpap. Daar denken we niet over na. We doen gewoon. We zetten onbewust de tv aan. Sommige mensen zelfs zonder dat ze kijken. Soms met het oogmerk dat ze zich dan minder alleen voelen. Waarbij je je weer mag afvragen hoe verbindend dat is. Waar ben je dan mee verbonden? En het bevestigt wat ik zo-even ook aangaf: Je probeert er een ander minder prettig gevoel mee te vermijden. Maar een andere vraag is: Welke werkelijkheid zijn we met zijn allen aan het creëren als we zo door gaan? En is dat wat we willen?
Robotisering
Een van de ontwikkelingen is dat er al pratende robots zijn die er sterk menselijk uitzien. En er is in ieder geval 1 robot: Sophia die de 'mens' status heeft gekregen en is ingeschreven bij een gemeente. Er zijn ook mensen die een levensgrote pop in huis hebben om zich niet eenzaam te voelen en in sommige gevallen om daar hun seksuele behoeften op los te laten. Ook weer niet goed of fout. Het is wat het is. Als je geen relatie hebt en wel behoefte hebt, is dat een optie. Maar de vraag is welke kant we qua ontwikkeling als collectief opgaan als we onszelf met dergelijke dingen gaan identificeren.
Transhumanisme
Misschien ken je de term transhumanisme. Misschien ook niet. Maar er zijn wetenschappers en commerciële bedrijven (en ook overheden) die zich bezig houden met het koppelen van mensen aan machines. Dat is al enige decennia gaande. Ik heb ook geen idee of het een ontwikkeling is die nog gestopt zou kunnen worden. Of dat de ontwikkelingen al zover zijn, dat het niet lang meer duurt voor we als collectief voor de keus staan: Willen we nog mens blijven of verbinden we ons met machines. De ontwikkeling is allang gaande. De telefoon is voor nogal wat mensen en vooral voor de jeugd een verlengstuk van henzelf. De vraag is hoe groot de stap is naar een geïmplanteerde chip, waarbij je je telefoon niet meer nodig hebt. De techniek is er al. En wordt ook gebruikt in bepaalde situaties, waarbij er bv. sprake is van hersenbeschadigingen. Wat wat mij betreft ook een prima ontwikkeling is. Maar wil ik mezelf 'kwijt' raken door mezelf zo te koppelen aan techniek? In de wetenschap dat je die techniek in feite niet nodig hebt, want we zijn al verbonden met het universum en de kennis en informatie die daarin ligt opgeslagen. Daar hebben we geen chip voor nodig. We zijn tot veel meer in staat dan ons in ons leven is geleerd.
We zijn het 'kwijt' geraakt
Er zijn allerlei technieken waarbij we het vermogen om in te tunen op wat je het veld van alle mogelijkheden en alle kennis zou kunnen noemen ons opnieuw eigen kunnen maken. Ik zeg opnieuw, omdat we dat bij geboorte gewoon mee krijgen. Maar omdat onze voorouders geprogrammeerd zijn op het zich focussen op de buitenwereld en niet op de binnenwereld zijn ze dat vermogen kwijt geraakt en daarmee wij ook. Niet echt kwijt uiteraard. Het is en wordt gewoon niet geactiveerd meer. Maar met een beetje oefening kun je jezelf dat prima eigen maken.
Je authentieke zelf
Het voordeel daarvan in mijn versie van de werkelijkheid is dat je je authentieke zelf bent en blijft. Zodra je jezelf koppelt aan techniek, dan word je vatbaar voor interventie van buitenaf. Hoewel dat natuurlijk wat dubbel is om te zeggen want de meeste mensen zijn zo geconditioneerd dat ze nu ook al erg vatbaar zijn voor informatie van buitenaf. We leren als kind niet om op onszelf te vertrouwen. Integendeel. We leren dat juist af. En daarin zijn we kwetsbaar. Kwetsbaar en beïnvloedbaar. Maar ook daar kun je 'los' van komen. Zodra je je bewustzijn vergroot en beter de wetten van het universum gaat begrijpen krijg je andere en meer keuzes. Nogmaals niet dat het 'verkeerd' is om te kiezen voor het transhumanisme. Omdat het mijn keus niet is, hoeft dat niet te zeggen dat het jouw keus niet zou mogen zijn. Maar voor mij voelt het niet goed om mezelf zo afhankelijk van de techniek te maken.
Energetische genezing
Er is inmiddels veel onderzoek ook naar de connectie tussen de energetische wereld en de fysieke realiteit. Daaruit blijken interessante ontdekkingen. Mensen met volgens reguliere 'gezondheids'zorg ongeneeslijke aandoeningen herstellen met behulp van energetische interventies. Waarmee de kracht van de geest en onze gedachten letterlijk wordt aangetoond. Denk nu alleen niet dat ik daarmee zeg dit een quick fix is die voor iedereen werkt. De technieken die je ervoor gebruiken moet zijn geen 1 druk op de knop en klaar technieken. Maar het gebeurt wel. Dr. Joe Dispenza is een van degenen die hier veel onderzoek naar doet en heeft gedaan. Maar ook Lissa Rankin heeft hier veel onderzoek naar gedaan en daar het boek: Meer brein minder medicijn over geschreven. Lees ook verder in: Onbewuste programma's: Denken en voelen
Kwantumfysica en epigenetica
Kwantumfysica, de moderne natuurkunde, in combinatie met een andere nieuwe wetenschappelijke invalshoek: Epigenetica (de leer dat omgeving belangrijker is dan je genen) laten heel veel interessante en mooie dingen zien. Wat ik er in ieder geval 'mooi' aan vind is dat wetenschap en de meer 'geestelijke' invalshoek elkaar 'weer' opzoeken. Oude wijsheid tradities blijken zo gek nog niet, want een aantal zaken die voor bv. de Maori's en andere meer oorspronkelijke volkeren heel normaal zijn, zijn lang door de wetenschap afgeserveerd. Maar inmiddels bestaat er dus ook bewijs voor een aantal van de voor hen normale dingen, als bv. de kennis die ze uit de astrologie en de astronomie halen. Erg boeiend vind ik zelf.
Technocratie
De werkelijkheid waarin we hier in het Westen leven is de afgelopen eeuw naar mijn idee doorgeslagen in een vorm van technocratie. Alles moet zo efficiënt mogelijk (denk maar aan China) en het denken wordt in 'alles' als uitgangspunt genomen. Voor mij is dat een te kort door de bocht manier van kijken naar de werkelijkheid. Zoals ik al aangaf, we zijn veel meer dan ons denken. Sterker nog: We zijn niet ons denken. Maar onze maatschappij en werkelijkheid is wel steeds meer op die manier ingericht. Ons lichaam en ons gevoel en ons denken zijn losgekoppeld van elkaar. In die manier van kijken wordt alles opgesplitst in kleine, ogenschijnlijk los van elkaar staande delen.
Hoofd, hart en handen niet verbonden
Als je fysieke klachten hebt, heeft de dokter niet geleerd te vragen naar wat er aan psychische of andere stressvolle zaken in je leven spelen. Zoals gezegd, in de huidige 'wetenschap' zijn die zaken van elkaar losgekoppeld, terwijl ze niet los te koppelen zijn. Maar het gevolg ervan is wel dat we inmiddels geconditioneerd zijn om als we ergens pijn hebben naar de dokter te gaan voor een pijnstiller. In plaats van onszelf de vraag te stellen wat de pijn ons te vertellen heeft. We gaan niet naar de dokter, zoals dat bij oude wijsheid tradities zo is, die kijken naar het geheel. En doordat we zo vaak symptoombestrijders hebben gehad, willen we een volgende keer weer een snelle symptoombestrijder. Het punt is alleen dat het lichaam veel wijzer en ingenieuzer is. Als je het onderliggende probleem niet oplost, zorgt ze gewoon voor nieuwe en steeds lastiger op te lossen klachten. Het levenswerk van Joe Dispenza, van Gregg Braden, van Bruce Lipton en vele anderen die een veel holistischer wereldbeeld hebben resoneert veel beter bij mij, waarbij zij hun visie ook met wetenschappelijke onderzoeken onderbouwen.
Transformatieproces
Toch zitten we voorlopig nog als collectief in de situatie waarin die holistische manier van kijken nog geen gemeengoed is. En al zouden we daar iets anders in willen, dan nog komen we daarin eerst onszelf tegen. Want als je een 'programma' in je systeem hebt zitten van: Probleem betekent een bezoek aan de dokter en het nemen van een pilletje en dan is het opgelost, dan kom je jezelf in die andere benadering snoeihard tegen. Want dat is een minder makkelijke manier om dingen op te lossen. Minder makkelijk omdat je je ingesleten en vastgeroeste patronen in bepaalde situaties moet gaan onderzoeken en veranderen. En dat vraagt tijd, moeite en energie. En voor veel mensen is dat pilletje dan makkelijker. Als ik dat dan weer combineer met wat bv. Karen Hamaker zegt: Als je maar vaak en lang genoeg op zo'n schermpje kijkt en blijft kijken, dan verlies je op een gegeven moment het vermogen om nog zelf na te kunnen denken. Je bent dan in feite onderweg naar een wandelende robot zijn. En er komt een punt waarop dat onomkeerbaar is. Als je dat vermogen om voor jezelf te denken 'kwijt' bent geraakt, dan is het maar zeer de vraag of er nog een weg terug is. Als je dat al zou willen. Want ja dat is de keus waar we als collectief voor staan. Het is niet een keus die ons door de machtshebbers wordt voorgelegd in de zin van een echte keuze. Het is een keuze die we ieder voor zich maken, door al of niet in bepaalde ontwikkelingen mee te gaan.
Het is oorlog maar niemand die het ziet
Zo ben ik mijn eigen schermverslaving voor een groot deel kwijt geraakt nadat ik het boek: Het is oorlog maar niemand die het ziet van Huub Modderkolk, had gelezen. Huub is onderzoeksjournalist en is behoorlijk diep gedoken in wat er achter de schermen allemaal online gebeurt. Ik was in een keer wakker en grotendeels genezen. Heb mijn telefoon tegenwoordig in een stralingsvrij hoesje, zodat niet alles wat ik doe gevolgd kan worden. Niet omdat ik wat te verbergen heb, maar omdat ik nu een bewuste keus heb gemaakt om liever 'mens' te blijven. En daar zitten consequenties aan. En dit is er een van. Ik heb ook lang gedacht van: Ach wat kan mij het schelen. Ik heb niks te verbergen. Maar sinds ik me daar wat meer in heb verdiept, maak ik er nu andere keuzes in. Zo laat ik mijn telefoon nu ook in veel gevallen gewoon thuis. Voor de jongeren onder ons waarschijnlijk iets wat voor hen ondenkbaar is. Maar ach, ik ben nog uit een tijd van voor de mobiele telefoon en hoewel het in veel situaties verrekte handig is, kan ik ook wel zonder.
Vinden van balans
Nu lijkt het als je dit misschien leest dat ik tegen schermpjes en techniek ben, maar dat is ook niet zo. Jazeker ik voel ook de verslavende werking ervan. Het is bij mij net zo goed regelmatig het eerste dat ik 's morgens doe: Mail en andere dingen kijken. Ik ben me er regelmatig van bewust wat het effect van de schermpjes is op wat ik doe en hoe ik me voel. En me sowieso ook bewust van mijn verslavende gedrag. Want laten we wel zijn er zijn veel meer vormen van verslaving, waarbij ik me afvraag of die er honderd jaar geleden ook waren. Of dat dat iets is dat met de tendens van de tijd waarin wij leven te maken heeft. Met de grote druk waaronder we leven. Met de fear of missing out, waarin we alles willen ervaren en meemaken. En we ons te weinig bewust zijn dat dat onmogelijk is en we dus keuzes moeten maken. Keuzes die we honderd jaar geleden gewoon niet hadden omdat het leven toen op een bepaalde manier veel simpeler en overzichtelijker was. We kunnen meer, we hebben meer, maar zijn we ook gelukkiger? Dat is de vraag. Er zit denk ik ook wel schoonheid en vrede in die overzichtelijke wereld. En tegelijkertijd voel ik zelf soms ook de onrust in mezelf als het weer te lang rustig is. In die zin blijft het een zoeken naar balans. Of misschien beter: Het vinden van balans.
Je hersens blijven druk
In ieder geval is wel te constateren dat schermpjes je meestal geen energie geven. De reden daarvoor ligt in het feit dat je lichaam dan misschien wel in ruste is, maar je hersens niet. Je denken draait op volle toeren. Daardoor ontspan je uiteindelijk niet echt en krijg je er ook geen energie van. Door tv te kijken of te surfen op het internet raak je (veel) tijd kwijt die je ook nooit meer terug krijgt. En als je nu voor jezelf eens nagaat, hoeveel tijd raak jij kwijt achter dat scherm? Hoezo zou je niet even een paar tellen nadenken voordat je de tv aanzet (of weer achter je telefoon of ander device kruipt) Je zult ervaren dat je veel tijd overhoudt voor andere dingen.
Andere tijdverslinders
Social media zijn wat dat betreft ook een enorme tijdverslinders. Je kunt als je wilt er uren achter zitten. Om vervolgens te constateren dat je niks hebt gedaan en je je daar ook niet echt lekker bij voelt. Maar zolang je erachter zit heb je daar niks van in de gaten. We worden daar als het ware heel gemakkelijk in gesleurd. En zijn daardoor ook sterk en gemakkelijk beïnvloedbaar geworden. De manier waarop bepaalde informatie wordt getrechterd leid je denken in een soort van fuik. Die ervoor zorgt dat andere informatie dan die je al kent niet meer beschikbaar komt. En je je steeds sterker overtuigd gaat voelen van wat je al kent en weet. En het leert nalaten om kritische vragen te stellen. Terwijl juist het stellen van kritische vragen weer tot vernieuwing en verbetering kan leiden. Daarnaast bepalen de aanbiedende social media welke informatie jij wel en niet mag weten en kennen. Ik heb vol verbazing staan kijken hoe allerlei artsen en andere gezondheidswetenschappers hun youtube kanalen en zelfs hun websites kwijt raakten.
Raken we elkaar kwijt?
Mijn conclusie daarbij is dat we naast onszelf elkaar op sommige punten aan het kwijt raken zijn of misschien al zijn kwijt geraakt. Dat we de echte verbinding met wie we in essentie zijn niet goed meer kennen. En tegelijkertijd zijn er ook veel mensen die zich daar nu juist in deze periode bewust van worden. En zichzelf de vraag stellen wat voor hen belangrijk is. Als jij jezelf die vraag nog niet hebt gesteld, dan stel ik hem nu aan jou:
Wat is belangrijker?
Zijn je relaties bv. niet veel belangrijker voor je dan die soap of dat reality programma? Is tijd die je spendeert aan je familie of vrienden of aan een stukje actieve beweging of lekker en gezond eten maken niet veel positiever, dan een beetje zitten staren naar een scherm met wat bewegende beelden? Als je moe bent, is tv-kijken niet hetgeen je gaat helpen om je beter te gaan voelen. Ook al denk je misschien van wel.
Kies bewust
Mijn uitnodiging is om je eens bewust te worden van je energieniveau voor je gaat kijken en na die tijd. Neemt je energieniveau er door toe, neemt hij af of blijft je energie gelijk? Niet om je tv en schermpje kijken af te raden, want dat is helemaal aan jou. Maar wel om je bewust te maken van wat de gevolgen voor je energieniveau zijn. Want uiteindelijk is alles energie en informatie. Dus hoe meer energie, hoe meer leven. Als jij net als ik je bewust bent dat je op sommige momenten teveel achter schermpjes zit, dan heb ik hier wat opties voor andere dingen om te gaan doen.
Doorbreek je vastgeroeste patronen
Kijk eens of je een stap kunt zetten om je patronen op een creatieve manier kunt doorbreken. Spreek gewoon eens met jezelf af dat je de komende weken eens wat nieuwe dingen gaat uitproberen. En vooral: Ervaar eens wat het met je doet, om uit je vastgeroeste patronen te stappen. En ook hier geldt weer: Wat is het effect ervan op je energieniveau? Hier zijn wat nieuwe dingen die je eens zou kunnen gaan uitproberen:
- Koop en lees eens een andere krant of lees de krant eens een keertje niet.
- Koop en lees eens een ander tijdschrift
- Koop (of leen) eens een boek over een ander onderwerp dan je gewend bent te lezen. Bv. het boek van Lissa Rankin :-) of van Joe Dispenza: Jij bent de placebo
- Zet de radio eens op een andere zender of zet de radio eens een keertje aan
- Kook eens iets anders dat je nog niet eerder hebt gegeten
- Stap eens in de bus op de trein zonder dat je precies weet waar je heen wilt en laat je verrassen bij waar je uit komt.
- Reis eens via een andere route naar je werk of andere vaste bestemming.
- Ga eens naar een openbare rechtszaak of gemeenteraad bijeenkomst of kies een andere openbare plaats waar je naar toe kunt.
- Neem eens een proefles van een sport waar je helemaal geen ervaring mee hebt.
- Pak gewoon eens een stuk papier en laat datgene op papier verschijnen wat er verschijnen wil.
- Kies een evenement uit dat je altijd al hebt willen meemaken en ga er naar toe.
- Meld je eens een keer aan voor wat buurtwerk of doe iets in de kerk of andere maatschappelijke instelling
- Pak eens een andere taak op in het huishouden. Wat je ook maar wilt
- Schrijf eens een verhaal of een blog
- Maak eens wat andere foto’s of films
- Ga eens een keer in je eentje naar de film of als je altijd alleen gaat: Ga eens een keertje samen
- Bezoek of bel eens een vriend(in) of familielid die je al lang niet meer hebt gesproken.
- Doe je boodschappen eens in een andere winkel
- Ga eens op een andere plek aan tafel zitten
- Ga op de fiets naar je werk als je normaal met de auto ging. Of ga eens een keer lopen.
- Neem eens een uurtje de tijd om mee te doen met een kinderspelletje.
- Maak eens tijd vrij om te mediteren.
- Neem eens de tijd om heel bewust naar je werk te rijden.
- Volg eens een cursus die je ander niet zou volgen, bv. Liever Gelukkig met mindfulness :-)
- En jouw tip? Doe mij en anderen een plezier en geef jouw tip onder dit artikel!
Bewuster kiezen
Mag ik dan nooit meer tv-kijken of internetten? Dat is natuurlijk niet waar dit over gaat. Natuurlijk kan dat. De uitnodiging is alleen om dat eens wat bewuster te doen. Bij ons thuis gaat de tv over het algemeen aan voor de programma’s die we willen zien, hoewel ik dat ook al moet nuanceren. Want we zijn een half jaar geleden verhuisd en de tv is nog steeds niet aangesloten. Hij hangt al wel aan de muur in een aparte kamer, maar hij doet het niet, hahaha. Dus onbewust door blijven zappen is er gelukkig niet zo vaak meer bij. Dan doen we liever een spelletje of pakken een boek. En ja soms is het ook best lekker om eens een naar een simpele soap te kijken. De vraag is alleen of het er één of drie moeten zijn… Aan jou de keus.
En jij?
Hoeveel tijd zit jij voor de tv of achter je pc of telefoon? Of heb je een partner die daar in jouw optiek veel te veel tijd aan besteedt? Wat is het effect daarvan op je relatie? En hoe zit dat met je kinderen? Draag je zelf bij aan hun verslaving, omdat het jou ook wel mooi uitkomt als je daardoor even tijd voor jezelf hebt? Om vervolgens misschien zelf ook wel achter een schermpje te kruipen? Wat betekent dat voor de onderlinge relaties? En maakt het voor jou ook nog uit wat je kinderen doen op hun schermpje of heb je dat al maar losgelaten. Ik ben benieuwd. Ook naar hoe jij omgaat met de maatschappelijke ontwikkeling naar het transhumanisme. Word jij daar blij van? Of zie je het net als ik met lede ogen aan? Ik lees het graag onder het artikel! Deel het en inspireer jezelf en anderen met jouw ervaringen en tips. Als je nog meer tips hebt om uit je vastgeroeste patronen te stappen, deel ze dan hier.
Rust en vrede in jezelf vinden?
Jezelf steeds beter leren kennen en het contact met je lichaam leren herstellen? Meld je dan aan voor de 8 weekse online training Liever Gelukkig met Mindfulness.
Of download mijn gratis E-book: Liever Gelukkig met mindfulness of een van mijn andere gratis E-books.
Geleide meditaties - visualisaties
Leuk of waardevol artikel?
Als je dit artikel waardevol vindt, help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan o.a. door middel van social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat. Wat is jouw eerste stap om beter voor jezelf te zorgen?
