Communicatietechnieken: De kracht van stilte

Van nature ben ik iets meer een prater dan een luisteraar. Toch kan ik goed luisteren en verstaan. Alleen heb ik ergens in mijn leven aangeleerd om vrij snel en direct te reageren als iemand iets vertelt. Het effect daarvan was dat ik voor sommige mensen voor de muziek uit ging. Mijn tempo lag te hoog en zij konden mij niet bijhouden. Ook stond ik vroeger heel snel met mijn oordeel klaar. Ik dacht dat ik het allemaal wel wist.

Niet effectief

Ik was dus vaak niet effectief in mijn communicatie. Te meer niet omdat ik ook begiftigd was met een flinke dosis van het helperssyndroom. Hetgeen ik onder andere op mijn partners heb botgevierd. Het resultaat was steeds hetzelfde. Het werkte niet. Zeker niet op de lange termijn. Toch heeft mijn directe communicatie ook veel gebracht. Een directe en duidelijke communicatie levert in veel situaties namelijk ook gewoon op dat je krijgt wat je wilt. En er zijn ook genoeg mensen die het prettig en fijn vinden te weten waar ze aan toe zijn. Alleen wanneer je te weinig afstemt op je gesprekspartner dan schaadt dat op de lange termijn de relatie en raak je mensen kwijt. Meer lezen over het helpers syndroom kun je in het artikel: De dramadriehoek of de reddersdriehoek.

Vechten tegen mezelf

Ik heb lang gevochten tegen mezelf en mijn manier van communiceren. Ik was er niet trots op dat ik deed wat ik deed, maar ik deed het al voor ik er erg in had. En dan was het kwaad vaak al weer geschied. Ik was er niet blij mee en heb mezelf er lang om veroordeeld. Alleen veranderde er niet zoveel door. Het lukte me heel lang gewoon niet. Ondanks de vele cursussen die ik ervoor heb gevolgd. En mogelijk had ik er ook teveel profijt van, dat ik zo reageerde. Leverde het me ook toch nog wel zoveel op dat ik het niet voor elkaar kreeg om het te veranderen. Oftewel waarschijnlijk wilde ik ook niet genoeg. Ja ik had er wel last van, maar misschien niet genoeg om er zoveel tijd energie en moeite in te steken dat het echt veranderde. En achteraf had ik ook de juiste strategie nog niet gevonden.

Het is wat het is

Toch is het de laatste jaren steeds beter geworden. Wat daarin voor mij cruciaal is geweest is de opmerking van een docent die me toen ik vroeg wat ik er aan kon doen het volgende zei: De belangrijkste sleutel zit in de acceptatie dat het is wat het is. Dit is wat je nu eenmaal wat je gedaan hebt en doet. Accepteren dat je dit doet, wil overigens niet zeggen dat je het de rest van je leven zult blijven doen, maar wel dat het nu is zoals het is. Het kan morgen, volgende week of volgend jaar wel anders zijn, maar nu is dit wie je bent en wat je doet. Mijn hersens kraakten en piepten toen hij dat zei... Huh, accepteren? Dáár kan het toch niet beter van worden...

Weerstand

Het was een opmerking die wel het een en ander losmaakte, maar die ook iets opriep van: Ja, en dan? Dan heb ik het geaccepteerd en dan? Mijn toen nog veel sterkere ego, vond het allemaal maar een raar verhaal en schoot als vanouds in de weerstand. Het heeft me dan ook nog wel enige tijd en hoofdbrekens gekost om die stap te zetten. Maar het bleek wel te kloppen. Want het was uiteindelijk het begin van een transformatieproces. Niet van een moeizaam proberen en mezelf steeds opnieuw veroordelen, maar van een steeds bewuster worden van dat niet geaccepteerde deel van mij. Van het bewust worden van het gegeven dat alles waar je energie in steekt de neiging heeft groter te worden. En weerstand is een behoorlijk sterke energie. Dus creëerde ik meer van wat ik niet wilde... Zou het dan misschien toch anders kunnen? Meer over weerstand en acceptatie kun je lezen in het artikel: Weerstand en acceptatie

That's me

Toen ik mezelf schoorvoetend toestemming gaf te zijn wie op dat moment was begon het langzaam te veranderen. Want als ik ook ben wie ik niet wil zijn, dan heeft het niet zoveel zin me daartegen te verzetten. Dus besloot ik dat het oké was dat ik zo deed. Niet dat ik er blij mee was, dat niet, maar de veroordeling ging eruit. Het was en is iets dat kennelijk bij mij hoort en het mocht er nu 'gewoon' zijn.

That's me

Soms als ik weer eens een ongenuanceerde opmerking maakte en iemand reageerde daar vervelend of geïrriteerd op, dan zei ik: Ja, je hebt gelijk. That’s me. Zo doe ik dat inderdaad. En ik snap het dat je daar last van hebt. In plaats van in de weerstand te schieten en de tegenaanval te openen. En zie wat er gebeurde: Doordat ik mezelf ging accepteren, veranderde de omgeving mee. Niet dat ze altijd mijn opmerkingen waardeerden, maar mijn eigen acceptatie van de donkere kanten van mezelf had een groot effect op mijn omgeving. En op hoe zij vervolgens weer op mij reageerden. Want dat gekke accepteren van mezelf maakte dat anderen mij ook konden gaan accepteren in wie ik was. Ook al was dat misschien niet altijd waar zij zo blij van werden, het riep in ieder geval geen verzet meer op.

Laten praten

Het werd uiteindelijk nog beter. Want in de loop van de tijd ben ik steeds meer gaan mediteren en aan hartcoherentie gaan doen, waardoor ik ook een stuk rustiger werd en me steeds meer bewust werd van wat ik deed. Daarbij kreeg ik ook nog een zeer wijze les van mijn huidige partner. Een zeer introverte, rustige en ingetogen man. Die mij in heel veel situaties gewoon liet praten. En geen tegengas gaf. Waardoor ik met mezelf geconfronteerd werd.

De kracht van stilte gebruiken

Hij had al lang in de gaten dat hij mij met woorden toch niet de baas kon en hij gebruikte en gebruikt de kracht van stilte. Als ik ergens mee zat, zei hij niet zoveel. Hij was er gewoon. Stil, maar wel aanwezig. Een enkele keer met een arm om me heen als ik daar om vroeg. En verder niets. Maar oh, wat was dat heilzaam en prettig. Het bracht me terug naar mezelf. Uit mijn hoofd vandaan naar de essentie.

De confrontatie aangaan

Andersom heb ik best wel een poos aan hem zitten te prutsen, duwen en trekken, door als hij ergens mee zat, bv. direct in de oplossingen te schieten. En door als we het samen ergens niet over eens waren daar steevast de confrontatie over aan te gaan. Tot ik af en toe momenten van bewustwording had en zijn tactiek/manier toepaste. Gewoon stil aanwezig zijn. Iedere keer wel een overwinning op mezelf, maar oh, wat een geweldige resultaten. Want net zoals het mij bij mezelf brengt, deed en doet het dat bij hem ook.

Volledige aandacht

Misschien is dat ook wel de reden dat coaching of andere vormen van hulpverlening werken. Je kunt als het goed is je verhaal vertellen wat op zich als er echt geluisterd wordt al zeer heilzaam werkt. Het feit dat je gewoon kan en mag vertellen wat er speelt, dat er vervolgens niet geoordeeld wordt en dat de ander met zijn volledige aandacht bij jou is, is al een hele stap vooruit. Het is een vorm van erkenning voor de ander dat hij of zij mag zijn wie hij of zij is en daarnaast geeft het ‘het verhaal’ en de erbij behorende gevoelens van de ander ook zijn bestaansrecht. Geweldig die stilte. Ik gebruik ‘m steeds meer. Enne... Ik geloof ook dat het een van de redenen is waarom bidden werkt... Want God of de natuur of het universum (net wat voor jou werkt) luistert ook. En zegt ook niet direct iets terug.

De kracht van stilte gebruiken

Mijn uitnodiging voor jou is dan ook om ook eens wat vaker de kracht van stilte te gebruiken. Door niet meer meteen op te gaan lossen als iemand iets met je deelt. Maar door alleen maar te luisteren en aanwezig te zijn. En als je zelf eens behoefte hebt aan iemand die alleen maar luistert daar ook gewoon om te vragen. En dus voor je van je af begint te praten aan de ander vraagt: Wil je gewoon even alleen maar naar me luisteren? Want dat is waar ik even behoefte aan heb. Er is ook een geweldig mooi gedicht over de kracht van luisteren van Leo Buscaglia en het heet Als ik je vraag. Je vindt het in het artikel: Problemen bij de ander laten.

Stil zijn doet ook nog iets anders

Iets anders dat in communicatie vaak een belangrijke rol speelt is dat we vaak niet luisteren om te horen wat er wordt gezegd. Ga bij jezelf maar eens na hoe jij luistert... We hebben namelijk nogal eens de neiging te luisteren om wat terug te zeggen. Om te reageren op wat de ander zegt. En daarmee luisteren we niet meer echt. Je bent dan met je aandacht bij jezelf en niet bij de ander. Stil zijn daarin helpt je ook dit mechanisme in jezelf ontdekken. Het is om die reden voor beide partijen waardevol. Want dat mechanisme van luisteren om te reageren geeft de ander niet het gevoel dat er naar hem of haar wordt geluisterd. En gehoord, gezien en erkend worden is een basisbehoefte in ons allemaal. Bovendien triggert het bij nogal wat mensen een oud patroon van niet gehoord worden. De kans is zelfs aanwezig dat als je bij jezelf ontdekt dat je de neiging hebt om te luisteren om te reageren, dat er vroeger toen jij klein was ook niet naar jou werd geluisterd. En je op die manier vooral van je wilt laten horen om weer door de ander gehoord te worden. Dat is een regelmatig voorkomend mechanisme tussen mensen. Maar het is een mechanisme dat niet bevorderlijk is voor de relatie. Dus ook om die reden: Gebruik de kracht van stilte.

E-book verbindende communicatie

Verbindende communicatie is de sleutel naar harmonie in je relaties. Als je zou weten en begrijpen wat er allemaal mis kan gaan in de onderlinge communicatie, dan mag het wel haast een wonder heten dat er ook nog zoveel goed gaat. Misschien ben je een natuurtalent in het communiceren en gaat het bij jou als vanzelf. Als dat niet zo is en je wilt begrijpen waarom en wilt weten wat je kunt doen om het beter te maken tussen jou en je partner, collega, kinderen, enzovoorts, download dan dit E-book Verbindende communicatie of een van mijn andere gratis E-books.

Wil jij ook de beste versie van jezelf worden?

Mocht je nog een extra zetje in de rug kunnen gebruiken bij het bereiken van jouw doelen of bij het uitvoeren van je wensen, dan kun je je altijd aanmelden voor een van mijn online trainingen of voor coaching.

Leuk of waardevol artikel?

Als je dit artikel waardevol vindt, help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan o.a. door middel van social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat. Wat is jouw eerste stap om beter voor jezelf te zorgen?