Mijn schuld of jouw schuld zijn beide totaal niet functionele uitspraken. Tenzij je het hebt over je schuld bij de bank dan :-). Maar anders zijn het niets meer dan concepten van je denken die er alleen maar voor zorgen dat je jezelf vast denkt. Je denkt jezelf vast omdat denken in termen van mijn schuld of jouw schuld een dik oordeel in zich heeft en er voor zorgt dat je niet de verantwoordelijkheid neemt voor wat er is in je leven.
Voor elke vinger waarmee je naar de ander wijst
Als je denkt dat iets jouw schuld is, zet je jezelf klem en zet je de energie stil. Je blokkeert als het ware jezelf ermee. Als je zegt dat het de schuld van de ander is, dan doe je iets vergelijkbaars, maar wijs je met je vinger buiten jezelf. Je projecteert als het ware jouw denkbeelden op de buitenwereld. Op de ander. Maar voor elke vinger waarmee je naar de ander wijst, wijzen er vier terug naar jou. Wat je zegt ben je zelf, zongen we vroeger al. Weet je nog?
Dicht klappen
Wat is het nadeel van zeggen dat het mijn schuld of jouw schuld is? Vraag je maar eens af: Wat is het gevoel dat je krijgt van de opmerking: het is mijn schuld of het is jouw schuld. Ga je je daar lekker door voelen? Krijg je er de geest van om er iets aan te doen? En als dat al zo is, doe je het dan omdat je een innerlijke drive voelt? Of doe je het vooral omdat je dat oordeel dat je zelf in brengt, weer keihard als een boemerang terugkrijgt. Want dat is wat oordelen doen. Oordelen zorgen voor tegenoordelen. Jij valt mij aan. Dan val ik jou aan. En liefst nog een beetje harder. Of ik klap dicht en trek me terug als gevolg van jouw oordeel over mijn schuld. Wordt onze relatie daar beter van?
Ja maar...
Misschien denk je: Ja maar, de ander heeft dat wel echt gedaan. En ik had/heb daar wel echt last van! Dat kan natuurlijk. En er is ook niks mis mee als je dat zou communiceren. Als je zou zeggen: dat of dat heb jij (of ik) gedaan. En ik voel me daar zo of zo bij. Dan houd je in je communicatie de verantwoordelijkheid voor jouw gevoel en jouw daden bij jezelf. En dat is waar het in feite om gaat.
Wijzen naar de ander
Neem je de verantwoordelijkheid voor wat er is in je leven? Of vind je het makkelijker om met je vinger naar de ander te wijzen? Of kruip je misschien in de slachtofferrol en wijs je naar jezelf? En hoe voel je je daarbij? Is de winst om dat te doen groter dan je verlies? Als dat zo is, dan is de kans groot dat dat ook de reden is waarom je blijft zitten waar je zit. Geen verantwoordelijkheid nemen is op de korte termijn misschien makkelijker en zorgt ervoor dat je niet uit je comfortzone hoeft te komen. En je dus ook geen spannende dingen hoeft te doen. Je kunt dan lekker blijven wijzen naar de ander en door daaraan niks te doen zul je ook geen ‘fouten’ maken. Lekker comfortabel toch?
Ben je de bestuurder of ben je passagier?
Of wringt het misschien ook wel ergens? Zijn er ook nadelen om dat te doen? Misschien wel… Want door geen verantwoordelijkheid te nemen, is het ook vaak een ander die bepaalt wat er in jouw werkelijkheid is. En als dat niet is waar jij blij van wordt, dan is dat een gevolg van jouw bewuste of onbewuste keuze om geen verantwoordelijkheid te nemen. Hoe je het ook wendt of keert, als je dat doet, zul je altijd een speelbal van je omstandigheden blijven. Je zit dan op de achterbank van je levensbus… Het gaat dan goed met je omdat een ander iets doet waar jij blij van wordt. Of het gaat juist niet goed met je omdat een ander iets of juist niets doet. Maar veel invloed heb je er niet op. Je laat het dan gebeuren… Heb je daar last van, dan is er maar 1 weg. Je zult de verantwoordelijkheid moeten gaan nemen voor wat er in je werkelijkheid is. Jij en niemand anders hebt de verantwoordelijkheid om van jouw leven iets te maken.
Er is wat er is
Als er dingen mis gaan in je leven is dat niet mijn schuld of jouw schuld. Waarom dat niet zo is? Omdat alles wat je meemaakt in je leven gebeurt omdat het gebeurt. En in mijn werkelijkheid is het zo dat niets voor niets gebeurt. We hebben allemaal zo ons eigen beeld van de werkelijkheid. En in mijn werkelijkheid is het zo dat ik geloof dat wat er gebeurt gebeurt omdat het gebeuren moet. Bedoel ik daarmee dat alles vastligt en je er toch niks aan kunt doen? Nee, juist niet. Maar wel dat ik me niet verzet tegen wat er gebeurt. Dat wat er in je werkelijkheid is, dat is er. Ongeacht welke betekenis jij of ik er aan geeft. Het betekent ook niet dat je niets zou kunnen doen om het beter te maken. Juist niet.
Alleen jij kunt er iets aan doen
Want op de bank zitten wachten tot je leven beter wordt is een heilloze weg. Ook blijven wachten tot iemand je komt helpen is niet handig. Je zit ook dan op de achterbank van je levensbus en anderen bepalen dan waar je heen gaat. Dat is niet goed en het is niet fout. Het is niet mijn schuld of jouw schuld dat dat zo is. Het is zoals het is. En alleen jij kunt daar iets aan doen. Alleen jij kunt besluiten dat je het anders wilt en datgene gaan doen wat nodig is om (weer) achter het stuur plaats te nemen.
Waar of niet waar?
Is wat ik schrijf waar? Geen idee. En eerlijk gezegd boeit het me ook niets. Waarom niet? Omdat of het waar is of niet, niet zo interessant is. Zoeken en strijden om waarheid is namelijk ook weer zo’n concept van je denken. DE waarheid bestaat immers niet. Er is alleen maar jouw waarheid en mijn waarheid. Maar wat wel effectief is, is kijken wat voor je werkt. En je bewust worden van wat niet voor je werkt. En daar dan weer slimme keuzes in maken, zodat er meer dingen voor je gaan werken.
God bestaat niet
Als kind heb ik van mijn ouders meegekregen dat God niet bestaat. En nu nog… Ik kan net zomin als jij zeker weten of er een God bestaat. Maar ik geloof wel dat er meer is tussen hemel en aarde. Kan ik het bewijzen? Nee. Maar dat kan me ook niks schelen. De gedachte dat er een God is, helpt me. En dat is de reden waarom ik ben gaan geloven. Ik voel me er beter bij te geloven dat er een God is, dan om niet te geloven. De gedachte dat er iets van een God bestaat helpt me, en daarom geloof ik erin. Zo werkt dat ook met andere dingen. Als je stopt met denken in termen van mijn schuld en jouw schuld en je neemt de verantwoordelijkheid voor wat er in jouw werkelijkheid is, dan verandert er veel. Heel veel.
Mijn vader
Ik heb ook heel lang gedacht dat ik ‘slachtoffer’ was en ook heel lang en comfortabel op de achterbank gezeten. (Nou ja, zo comfortabel was het eerlijk gezegd ook niet altijd). Eerst vond ik dat ik slachtoffer van mijn dominante vader was, van wie ik niet de dingen mocht doen die ik graag wilde doen. Hij zat mij dwars vond ik. Ik mocht niet zijn wie ik was en doen wat ik wilde doen. Ik ben ook tot lang in mijn volwassen jaren een soort van boos op hem geweest. En zolang ik boos bleef en met mijn vinger naar hem bleef wijzen hoefde ik geen verantwoordelijkheid te nemen. Kon ik lekker blijven zitten waar ik zat. Het was immer zijn schuld dat ik me voelde zoals ik me voelde.
Levenslessen
Alleen neemt het leven daar geen genoegen mee, heb ik ervaren. Ze liet me keer op keer opnieuw in de spiegel kijken in de vorm van relaties waarin het patroon met mijn vader herhaalde. Net zo lang tot ik bereid was te kijken naar mijn eigen aandeel. Naar mijn pijn die nog gevoeld wilde worden. Net zo lang tot ik bereid was de verantwoordelijkheid te nemen voor wat er in mijn leven was. Pas toen ik daarmee begon veranderde alles. Niet in een keer, maar wel stap voor stap werd het steeds een beetje beter. Hoe meer ik de regie nam en niet meer naar de ander wees, hoe beter het ging met mij.
Fout of niet fout?
Is het dan fout om te denken in termen van jouw schuld en mijn schuld? Nee! Het is niet fout. Want dat zou weer een oordeel op het oordeel zijn. Maar wat wel zo is: Denken in termen van mijn schuld en jouw schuld zorgt er niet voor dat je je gelukkig gaat voelen. De energie gaat er niet lekker van stromen… En in die zin is het niet een effectieve manier om te denken. Maar als jij ervoor kiest om je niet gelukkig te willen voelen, dan is denken in jouw schuld en mijn schuld een heel effectieve manier om je daar naar toe te brengen… Als je daar dan ook maar weer de verantwoordelijkheid voor neemt. :-)
De verantwoordelijkheid nemen
Succesvolle mensen nemen altijd verantwoordelijkheid voor wat er in hun leven is. Ze willen de verantwoordelijkheid echt niet aan een ander over laten. Nu is er niet één specifieke manier waarop je de verantwoordelijkheid neemt, want dat hangt ook van de situatie en omstandigheden af. Maar succesvolle mensen doen sommige dingen echt anders dan degenen die op de achterbank zitten. In: Wat je succesvolle mensen niet ziet doen, lees je er meer over.
Zelfvertrouwen voor vrouwen
Als zelfvertrouwen nog niet zo vanzelfsprekend voor je is, meld je dan vandaag nog aan voor de 12 weekse online training Zelfvertrouwen voor Vrouwen (ook voor mannen geschikt :-)). Met iedere week een extra bonus. Alle lessen zijn niet alleen te lezen, maar ook te beluisteren of te kijken en te luisteren, mocht je geen 'lezer' zijn.
Gratis e-book Liever Assertiever downloaden?
Meer informatie over hoe je grenzen stelt en goed voor jezelf kunt zorgen zonder de ander daarbij uit het oog te verliezen? Vraag dan mijn gratis E-book Liever Assertiever aan of een van mijn andere gratis E-books.
Leuk of waardevol artikel?
Als je dit artikel waardevol vindt, help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan o.a. door middel van social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat. Wat is jouw eerste stap om beter voor jezelf te zorgen?
