Innerlijke vrede vinden midden in de storm

Gelukkig en tevreden zijn als alles mee zit en de omstandigheden gunstig zijn is makkelijk. Dat kunnen we allemaal en doen we ook moeiteloos. Toen het leven mee zat, lukte me dat dan ook prima. Ik genoot er op dat soort momenten met volle teugen van want ik wist zeker dat het op enig moment ook weer op zou houden. Want we maken allemaal stormen mee in ons leven. Dat is nu eenmaal onderdeel van ons leven in deze duale werkelijkheid van goed en van fout en yin en van yang. Sommige van de stormen in ons leven zijn lang en hard. Andere stormen kort en meedogenloos.  En soms op het hoogtepunt van de storm had ik wel eens het idee in de storm mee ten onder te lijken gaan. Maar gelukkig gaan stormen meestal vroeg of later toch weer over en gaat de wind weer luwen en komt ons leven weer in een rustiger vaarwater. Niets nieuws. Maken we allemaal mee. Grote vraag alleen is: Hoe kun je onder minder gunstige omstandigheden je innerlijke rust vinden?

Stormen gaan niet liggen omdat jij dat wilt

Hoe blijf je onder tegenvallende omstandigheden toch gelukkig? Hoe houd je bij tegenwind je energie op pijl? Dat was terugkijkend misschien wel de grootste uitdaging in mijn leven. Een uitdaging die zich steeds opnieuw weerspiegelde in zowel mijn werk als in mijn relaties. Want telkens weer waren de stormen in mijn leven fel, hard en meedogenloos. En eerlijk gezegd voelde ik me heel lang slachtoffer. Niet in staat de stormen te keren. Bovendien wilde ik ze niet, die stormen. Ze gooiden mijn leven keer op keer volkomen overhoop. (Dacht ik toen…). Maar hoeveel verzet ik ook bood, het veranderde daardoor niet. Er ging geen enkele storm liggen omdat ik niet wilde dat hij in mijn leven was. Hoeveel energie ik ook stak in het veranderen van mijn buitenwereld, het bracht me geen innerlijke rust. Integendeel zelfs. Het kostte me meestal erg veel energie. Energie die ik daardoor niet meer voor andere dingen kon gebruiken. Resultaat: Terugkerende uitputting en burn-out.

Jezelf opnieuw uitvinden

Hoeveel weerstand ik in de buitenwereld ook bood, het maakte uiteindelijk niet uit wat ik deed. Want voor die innerlijke rust was het nodig dat ik in plaats van anderen te willen veranderen, naar binnen keerde. Dat ik in plaats van mijn aandacht en energie op andere mensen en situaties in de buitenwereld te richten, mezelf ging veranderen. Of liever en beter: Dat ik mezelf werd. Want de reden van de storm is meestal niet dat je iemand anders moet worden dan je bent, maar juist dat je jezelf opnieuw moet uitvinden. Dat je terug moet naar wie je oorspronkelijk was, maar wie je vergeten bent dat je het was. Vergeten, doordat we allemaal al heel jong in ons leven op een bepaalde manier geprogrammeerd worden. En die programma’s leren ons vrijwel nooit om onszelf te blijven/worden.

We leren ons voegen in een systeem

Nu kunnen we natuurlijk collectief onze ouders en andere opvoeders daarvan de schuld geven, maar dat is volkomen zinloos. Want ook zij waren ‘slachtoffer’ van de programma’s die hen weer lieten doen wat ze deden. Overigens kan het wel zinvol zijn om te kijken naar de patronen van onze voorouders. Zicht krijgen op waar je ouders en opa's en oma's getraumatiseerd zijn geeft vaak een helder beeld van onze eigen issues. Zo heb ik een ooit een klant gehad van wie de vader in de oorlog met de Duitsers had samengewerkt. Dat was een groot geheim in het gezin, wat de buitenwereld niet kende. Maar wat een enorme impact had op hoe zij zich voelde en gedroeg. Ze had er zelf part noch deel aan gehad, maar droeg het wel in haar blauwdruk mee. En zo zijn er vele voorbeelden die dat kunnen illustreren.

Vergroten van het bewustzijn

Helaas is ons collectieve systeem er (nog) niet op gericht ons bewustzijn over onszelf en waar we vandaan komen te vergroten. We leren in onze jeugd niet wat we moeten doen om onszelf gelukkig te maken. Nee, wat we leren is om zo goed mogelijk in het systeem te passen. Zowel de opvoeding van onze ouders als de ‘opleiding’ die we op school krijgen is erop gericht dat we ‘als we later groot zijn’ in staat zijn om geld te verdienen in de maatschappij. We ‘moeten’ geld verdienen om een dak boven ons hoofd te kunnen betalen en om eten te kunnen kopen en om de energierekening te kunnen betalen. Daarvoor betalen we een hoge prijs. Namelijk die van ons ware zelf. We raken door die noodzaak om ons aan te passen aan een systeem onszelf kwijt. Hoe zit dat?

Bewuste keuzes

Als je heel ver teruggaat in de tijd leefden mensen samen met elkaar in kleine gemeenschappen. Ze zorgden voor elkaar en ze leefden eenvoudig van wat de natuur ze bracht. En ja, dan ben je ook een deel van je tijd kwijt aan ‘overleven’ in de vorm van het vinden van voedsel, maar als dat is gevonden of bereid, dan zit je taak voor de dag erop. Bovendien vonden ze ook verbinding met elkaar in het zoeken naar voedsel. Ze leefden dicht bij zichzelf, de natuur en elkaar. Dat is een leven waar we in onze huidige werkelijkheid ver vanaf staan. Nu wil ik niet zeggen dat we dan maar weer terug moeten naar het Stenen Tijdperk of zo. Nee, uiteraard niet. Maar bewuste keuzes leren maken in ons leven maakt ons leven wel zo veel mooier. Mooier in de zin van dat je door dat te doen in andere en qua emoties hogere frequenties leeft. Hogere frequenties van bv. liefde, genegenheid, moed, vrede en dergelijke zijn energie gevende frequenties. Terwijl angst, boosheid, verdriet, pijn, etc. energie nemende frequenties zijn. Oftewel de hogere frequenties daar krijg je energie van en de lagere frequentie die bij de meer negatieve emoties horen die kosten je energie. De emoties die je het meeste 'doet' en daarmee voelt, bepalen grotendeels dus ook je energieniveau.

De stress van negatieve emoties trekt je accu leeg

Als je nu op die manier naar de werkelijkheid gaat kijken dan kunnen we niet anders dan constateren dat nogal wat mensen stress ervaren. En stress is een gevolg van negatieve emoties en trekt ons daarmee leeg qua energie. Tot op zekere hoogte ‘overkomt’ ons dat omdat we niet geleerd hebben hoe wij en onze werkelijkheid in elkaar zitten. En we niet geleerd hebben hoe we onze innerlijke staten kunnen reguleren. We hebben als kind niet geleerd waar we energie van krijgen en wat ons blij maakt. Integendeel, in veel gevallen leren we dat nu juist net af om te kunnen voegen in het systeem. 

Wie naar buiten kijkt droomt, wie naar binnen kijkt wordt wakker.

En dan MOETEN we ineens van alles

Ergens in de jonge jaren van onze jeugd raken we vaak onszelf of in ieder geval een deel van onszelf kwijt. Als je net geboren bent, wordt er in het meest gunstige geval meestal direct in je behoeften voorzien. Als je honger hebt huil je en komt als het goed is (meestal) je moeder om je te voeden. Of als je een vieze luier hebt, huil je en word je verschoond. Maar als je ietsje groter wordt, dan verandert dat langzamerhand. Je bent dan niet meer die baby die gewoon alleen maar hoeft te huilen als hij ergens behoefte aan heeft. Want dat gedrag werd van je geaccepteerd toen je een baby was. Maar toen je opgroeide, moest je ineens van alles. En mocht je ineens niet meer zijn wie je was. Moest je je aanpassen aan wat je ouders van je wilden. Mocht je niet meer zo vaak huilen. Moest je die mevrouw een handje geven en moest je stil zijn als je ouders praatten. Moest je met twee woorden spreken, goed je best doen op school, met mes en vork eten en vooral goed in de maatschappij passen. Anders zijn, en je unieke zelf zijn werd niet gewaardeerd. Of in ieder geval niet altijd. Kinderen die afwijken van de algemeen geldende norm, hebben het vaak moeilijk. Want het wordt niet gewaardeerd dat je afwijkt van de rest. Dus leren de meeste kinderen om zich aan te passen ten koste van hun oorspronkelijke eigen innerlijke wezen.

Hoofd en hart scheiden van elkaar

En langzamerhand ontstond er daarmee innerlijke onrust en ben je niet meer in staat om al je behoeften op een constructieve manier in te vullen. Je werd je steeds meer en beter bewust van de verwachtingen van de buitenwereld en ontdekte dat je daar niet altijd zo geweldig in paste. Een (vaak onbewust) innerlijk conflict volgde. Je hart raakte afgesneden van je hoofd. En je hoofd nam het over. En zodra je hoofd het overneemt is je innerlijke rust uiteindelijk weg. Het feit dat je hoofd het overneemt is overigens een mooi mechanisme van ons lichaam. Je systeem zorgt er in spannende traumatische omstandigheden voor dat je dat deel van jezelf als het ware afsplitst. Omdat het voelen van wat je voelt te spannend is en je nog niet over de stofjes beschikt om die gebeurtenissen te verwerken. Je systeem bewaart die gebeurtenis voor je, voor later. En je systeem zorgt er ook voor dat je herhalingen van vergelijkbare situaties aantrekt. Zodat je later alsnog kunt gaan verwerken. Maar die afsplitsing en de trauma’s die je als kind ervaart zijn niet bevorderlijk voor je innerlijke rust. Sterker nog. Ze gaan de stormen in je leven veroorzaken. Alle gevoelens die je in overtreffende trap ervaart in de vorm van emoties zorgen uiteindelijk voor de meeste stormen in je leven.

Samenbrengen van hoofd en hart

En daar ligt voor de meeste van ons de grote uitdaging. Het weer samenbrengen van de afgesplitste delen en het geheel weer ‘heel’ maken is wat uiteindelijk weer voor de rust gaat zorgen. Het terugvinden van je innerlijke rust te midden van alle hectiek en prikkels in het leven van alledag. Terugvinden van het stilte punt in jezelf waarin je gewoon bent wie je bent. En je thuis bent bij jezelf, ongeacht de omstandigheden. Want er bestaat niets in deze werkelijkheid dat niet een weerspiegeling is van iets in jezelf. 

In de volgende metafoor lees je er meer over:

Er was eens een sultan die een wedstrijd uitschreef. De sultan loofde in die wedstrijd een prachtige prijs uit aan de kunstenaar die het best in staat was om op een schilderij waarlijke vrede uit te drukken. En dat wilden alle kunstenaars natuurlijk wel, een mooie prijs. Dus alle kunstenaars uit het land, maar ook uit de naburige landen deden erg hun best. Het gevolg: De sultan werd zo ongeveer bedolven onder veel, heel mooie en nog mooiere schilderijen.

De keuze was dus reuze en uit al die verschillende schilderijen moest de sultan een keuze maken. Na heel veel vergelijken, wikken en wegen en voelen wat de schilderijen met hem deden kwam de sultan tot een keuze voor twee schilderijen.

Op het ene schilderij was een prachtig helder en rustgevend meer te zien. Op de achtergrond van het meer waren hoge bergen te zien die weerspiegeld werden in het water van het meer. En in het water zag je ook nog overdrijvende wolk weerspiegeld. Het was een waarlijk mooi prachtig en rustgevend schilderij dat zeker vrede uitbeeldde.

Op het andere schilderij daarentegen staat een heftige storm afgebeeld. Donkere wolken en een kolkende rivier waarboven de regen met bakken uit de lucht komt en waarop onweer en bliksem de hemel doen oplichten en die de aandacht trekken.

Maar de sultan ziet niets van dat alles. Want de aandacht van de sultan is volledig gericht op de vogel die midden in een struik onder een overhangende rots zijn ei aan het uitbroeden is. En dan ineens weet de sultan het. Dit, zegt hij, dit is het schilderij waar ik naar op zoek was. Want echte vrede, zegt hij, echte vrede vind je niet alleen en altijd in de plezierige omstandigheden. Echte vrede is een hart dat kalm blijft te midden van de meest heftige stormen die door ons leven razen.

Echte vrede zit in je hart

Vaak zoeken we de vrede buiten onszelf omdat dat zo in onze blauwdruk geprogrammeerd zit. Maar echte vrede bevindt zich zoals de sultan ook zegt in je hart. Wat betekent dat als je ook op zoek bent naar innerlijke vrede, en het leven ook jouw hart en hoofd van elkaar losgerukt heeft, je uitdaging is om je hart en je hoofd weer met elkaar te verbinden. Zodat je onder alle omstandigheden altijd naar de boodschap van je hart kunt gaan luisteren.

Als jij mag zijn wie je bent, mag een ander dat ook

Want alleen als we allemaal ons eigen leven leven en ons oren niet laten hangen naar wat ‘de maatschappij’ of wie dan ook maar van ons wil, kunnen we innerlijke vrede vinden. En kunnen we later terugkijkend terecht zeggen: I did it my way! Het mooie ervan is ook dat als we onszelf kunnen toestaan te zijn wie we zijn, we automatisch ook anderen gaan accepteren in wie ze zijn. Waardoor er ook in de uiterlijke werkelijkheid vrede gaat ontstaan.

Transformatie naar iets mooiers

Helaas is de huidige situatie waarin we ons als collectief bevinden zacht uitgedrukt nog niet helemaal optimaal om dat te bereiken. En tegelijkertijd ook weer wel. Want deze uitdagende tijd waarin we leven vraagt ook om transformatie. Om verandering. Om het vinden van de weg terug naar onszelf. Want realiseer je: Als we van onszelf niet mogen zijn wie we zijn, dan mogen anderen dat ook niet. En ook daar weerspiegelt onze uiterlijke werkelijkheid onze innerlijke werkelijkheid: We creëren spanning in onze uiterlijke werkelijkheid, doordat niet iedereen hetzelfde denkt en we elkaar gaan proberen te overtuigen van onze versie van de werkelijkheid. Omdat anders denken de spanning die er in ons systeem zit weerspiegelt en dat is niet een fijn gevoel. Dus gaan we in de buitenwereld proberen daar iets in te veranderen. En gaan we proberen elkaar te veranderen… En dat was zoals je in het begin van dit artikel al hebt kunnen lezen precies datgene wat nu juist niet werkt… Daarom is ook mijn uitnodiging om deze tijd te gebruiken voor zelfonderzoek. Om voor jezelf na te gaan waarom je doet wat je doet. En voor jezelf na te gaan of dat de dingen zijn die je gelukkig maken? Of dat je doet wat je doet uit angst voor de gevolgen als je ze niet zou doen. 

Meer licht betekent ook een grotere schaduw

Overigens is het feit dat er zoveel onrust in onze uiterlijke werkelijkheid een gevolg van het feit dat het collectieve bewustzijn bewuster aan het worden is. Er is met de laatste twee generaties meer licht op onze aarde gekomen. En meer licht leidt automatisch tot een grotere schaduw. Die schaduw is wat we steeds zichtbaarder wordt in de spanning die we ervaren in de uiterlijke werkelijkheid. Alles wat eerst in de schaduw stond en daarmee niet zichtbaar was, wordt steeds zichtbaarder en kan niet verborgen meer blijven. In mijn versie van de werkelijkheid is dat een mooie ontwikkeling, maar hij leidt wel tot individuele onrust. Omdat we daarmee ook oog in oog met onze eigen schaduw komen te staan. Waarbij we dan weer spanning, angst en onrust in onszelf tegen komen. Daarom ook deze wat uitgebreidere toelichting en mijn uitnodiging om je schaduw te onderzoeken en vooral met veel mededogen naar jezelf te kijken en lief voor jezelf te zijn in wat je tegen komt ten aanzien van dingen van jezelf waar je minder blij van wordt, maar die wel bij je horen. Ook die kunnen uiteindelijk niet meer verborgen blijven.

Kalm blijven in de storm? 

Hoe zorg je er nu voor dat je hart kalm blijft temidden van de stormen? Ik heb daar diverse artikelen over geschreven. Handige technieken zijn in willekeurige volgorde onder andere:

Ho Opono Pono

Hartcoherentie

Emotional Freedom Technique

Ademhalingsontspanning 

De boodschap van emoties

Meditatie

Spieren aanspannen en ontspannen 

Hulp nodig?

Heb je moeite met het zelfonderzoek en lukt het je niet om in deze storm de innerlijke rust te vinden? Ik help je er graag bij. Dat kan zowel live bij mij in Heerenveen. Of online via Whereby.com.

Wil jij ook de beste versie van jezelf worden?

Mocht je nog een extra zetje in de rug kunnen gebruiken bij het bereiken van jouw doelen of bij het uitvoeren van je wensen, dan kun je je altijd aanmelden voor een van mijn online trainingen of voor coaching.

Gratis E-book Van wens naar werkelijkheid

Wist je dat 95% van de mensen die een goed voornemen voor bv. het nieuwe jaar hebben dat voornemen niet waarmaakt? De reden daarvoor is dat de meeste mensen niet weten hoe het proces voor het behalen. Download het E-book van Wens naar Werkelijkheid of een van mijn andere gratis E-books om ervoor te zorgen dat jij jouw wensen wel laat uitkomen!

Leuk of waardevol artikel?

Als je dit artikel waardevol vindt, help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan o.a. door middel van social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat. Wat is jouw eerste stap om beter voor jezelf te zorgen?