Ik word zo moe van je...

Heb jij ook die stem in je hoofd? Die je in duizenden gedachten per dag laat weten  wat je allemaal niet goed doet. Het is de stem die je vertelt dat je weer eens iets doms doet of die je vertelt dat je toch niet de moeite waard bent. De stem die je haarfijn vertelt dat je je niet goed genoeg hebt voorbereid. Dat je het toch niet kunt. Het is de stem die als je kritiek van iemand krijgt meteen in de ZIE JE NOU WEL stand gaat. Om elke keer weer zo moe van te worden...

Niet de moeite waard

En het is ook diezelfde stem die er daarmee voor zorgt dat je je  op regelmatige basis voelt dat je niet de moeite waard bent,  niet belangrijk en niet goed genoeg.

Ik wil je niet!

En het is ook de stem die we niet willen. We zeggen er heel hard nee tegen. Ga nou toch eens weg. Houd toch je kop dicht! Donder op, ik wil jou niet. Maar wat je er ook tegen doet, verdwijnen doet ie niet. Ontzettend irritant.

Negatieve boodschappen 

Toch is er een manier om  veel minder last te krijgen van die stem. Wat je je ten eerste goed bewust moet zijn is dat het de stem van je conditionering is. Het is in veel gevallen de stem ook van een of beide ouders of andere opvoeders die je als kind allerlei boodschappen hebben meegegeven. En die vaak negatieve boodschappen heb je destijds vertaald in een gevoel van tekort schieten, van niet goed genoeg zijn.

Conditionering

Je kon ook destijds het onderscheid tussen je gedrag en wie je was nog niet maken. Toen je zo klein was dat je eerste conditionering plaatsvond, was je in jouw beleving nog gewoon je gedrag. En als je iets deed wat wat minder handig was en je ouders zeiden daar wat van, dan voelde je je compleet af geserveerd. Niet goed genoeg, niet belangrijk genoeg, klein, dom enzovoorts. En dat patroon ben je blijven herhalen. Dat patroon herhalen we allemaal. En dat kost ons de nodige moeite om te veranderen.

Je bent niet wat je doet

Belangrijk is ook om je te realiseren dat je niet je gedrag bent. En ook niet je patronen. Je dat realiseren zorgt er alleen al voor dat er afstand komt. Het is waarschijnlijk nog niet direct genoeg om van die stem in je hoofd minder last te krijgen, maar in combinatie met andere dingen moet dat wel kunnen lukken.

Hij gaat steeds harder roepen

Het volgende dat belangrijk is om te weten is, dat het niet effectief is om je te verzetten tegen die stem. Je verzetten tegen je innerlijke criticus zorgt er alleen maar voor dat zijn stemgeluid luider wordt. Wat dan wel? Wat beter werkt is als je bewust luistert naar wat hij je te zeggen heeft. Naar wat zijn boodschap is. Als hij weer een van die nare negatieve dingen zegt, zeg dan gewoon Dank je wel tegen die stem. En: Ik heb je gehoord. Ik begrijp dat je me iets duidelijk wilt maken en fijn dat je er zo goed voor mij bent.

Angel eruit halen 

Dat lijkt misschien wat raar om te doen, maar je stopt dan in ieder geval met je er tegen te verzetten. En door er naar te luisteren gaat ie niet steeds harder roepen om je aandacht te krijgen. Door te luisteren en zijn boodschap te ontvangen haal je juist de angel eruit.

Je hoeft hem niet te geloven of te doen wat ie zegt

Dat betekent uiteraard niet dat je wat die stem zegt ook moet geloven. Het is immers niets meer dan de som van een stuk van je conditionering. Wat je er verder nog wel mee kunt doen is je realiseren dat daar nog een stuk oude pijn zit die geleefd en gevoeld wil worden. Destijds voelde je je dom, klein of niet belangrijk, maar dat kon je toen niet uiten. Dat was hoogstwaarschijnlijk niet veilig om te doen. Dat komt onder andere doordat je als mensen kind zo lang afhankelijk blijft van je omgeving. Veel dieren zijn na een paar weken al op zichzelf aangewezen en redden zich dan in de natuur. Bij menen ligt dat anders. Als mens blijf je vele jaren afhankelijk van je ouders en de rest van je omgeving. Je hebt daardoor geleerd om je aan te passen en te doen wat er van je werd verwacht. En voor een deel ben je daar nog niet mee gestopt.

Wat wil daar gevoeld en geleefd worden?

Wees je er daarom vooral van bewust dat die kritische stem je vertelt dat je daar nog oude pijn hebt zitten die gevoeld wil worden. En sta jezelf eens toe dat te voelen. IN plaats van je te verzetten tegen de pijn ga je met je aandacht naar het gevoel en je vraagt jezelf af: Wat voel ik waar in mijn lichaam? En wat wil mijn lichaam en mijn innerlijke criticus mij laten weten? Wat heb ik nog te voelen, nog op te lossen of te verwerken?

Geef je innerlijke criticus een naam!

Door je innerlijke criticus een naam te geven, geef je hem of haar ruimte. Mag ie er zijn en neem je hem serieus. Nogmaals: Dat is niet hetzelfde als doen wat ie zegt. Je kunt daar meer over lezen in mijn artikel: Hoe serieus neem jij Gerda?

Stel je eens voor dat hij gewoon zijn mond zou houden?

Door op die manier met je innerlijke criticus om te gaan, zul je op de langere termijn (is nou eenmaal geen knopje waar je op drukt en klaar, maar een proces) ervaren dat de stem van je innerlijke criticus verzwakt of soms zelfs verstomd… Mooi he? Laat je me weten hoe jij jouw innerlijke criticus in bedwang houdt?

Zelfvertrouwen voor vrouwen

Gratis e-book Liever Assertiever downloaden?

Meer informatie over hoe je grenzen stelt en goed voor jezelf kunt zorgen zonder de ander daarbij uit het oog te verliezen? Vraag dan mijn gratis E-book Liever Assertiever aan!

Leuk of waardevol artikel?

Als je dit artikel waardevol vindt, help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan o.a. door middel van social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat. Wat is jouw eerste stap om beter voor jezelf te zorgen?

Website-reacties op dit artikel

Tineke op woensdag 12 november 2014 om 00:14
je moest eens weten wat er allemaal in mijn hoofd omgaat, mens ik word er agressief van, loop te vloeken en schelden als er dingen misgaan, Dan gaat het om de kleine dingen hoor,,,, als ik iets laat vallen of ik druk op het verkeerde knopje van de afstandsbediening. Word soms echt knettergek van al die (ver)oordelingen over mezelf. Kan niet meer tegen grappen, alles word gezet onder de noemer... ze lachen me uit, ze nemen me in de maling. Daar moet ik nou 68 voor worden.

Nelly op maandag 10 november 2014 om 19:44
Mooi Loes! Dank je voor het delen!

Loes op maandag 10 november 2014 om 18:33
In mijn meditatiegroep hebben we allemaal persoonlijk een eigen aandachtsoefening geschreven.
Hieronder lees je mijn zelf bedachte aandachtsoefening.
Bewust van het lijden veroorzaakt door hoge eisen die ik aan mezelf stel, heb ik het oprechte voornemen om mezelf voortaan met liefde en zachtheid te omhullen.
Ik richt me op de adem in mijn lichaam. Met mijn adem laat ik de zachtheid in mijn lichaam komen.
Met mededogen kijk en luister ik naar mijn gedachten en ik voel mijn emoties. Deze koester ik in een rosé-blauwe wolk liefde. Vol zachtheid.
Het mag er allemaal zijn.
Het is er al, precies zoals het is.
Ik gun mezelf in dit proces heel veel liefdevolle vriendelijkheid toe.

Ria op maandag 3 november 2014 om 17:07
Ik luister naar de stemmen in mijn hoofd , bedenk dan dat het maar gedachten zijn die komen en gaan en dat ik die gedachte NIET ben !

Truus op maandag 3 november 2014 om 16:44
Ik was alweer van plan om sorry te zeggen, sorry dat ik zo ben!
Dat is dus heel oud en maakt klein. Dat ga ik dus niet doen, voelt even onwennig maar niet klein.Zó heb ik het gedaan en het maakt me niet uit wat jullie daar van denken, zo! Ik heb jullie goedkeuring niet nodig die geef ik wel aan mezelf. Ik vergeef mezelf want ik ben een mens in lering en dat hoeft nooit te stoppen.Dit voelt krachtiger dan toestemming te vragen aan de ander over mijn gedrag/zijn.
Ik hoef alleen maar liefdevol te zijn naar mezelf want dan ben ik het automatisch ook naar de ander.

Ellen van Es op maandag 3 november 2014 om 13:15
Mijn innerlijke criticus zit volgens mij met weerhaakjes in mij vast! Heel langzaam en moeizaam krijg ik stukje bij beetje zo'n weerhaakje los. Het kost erg veel negatieve energie, omdat de voedingsbodem voor deze criticus wel een moeras lijkt. Elke keer als ik denk "Hé, ik heb weer een aantal weerhaakjes los" gebeurt er weer iets die die gedachte te niet doet! Heel frustrerend. De prijs die ik betaal om naar mezelf eerlijk/kritisch én liefdevol te kunnen kijken is héél erg hoog, Ik wil echter zo graag dat ik eerlijk/kritisch én liefdevol voor mijzelf ben dat ik blijf doorzetten, met vallen en opstaan. De voedingsbodem zal er altijd blijven, maar mag niet meer gevoed worden en zal uiteindelijk een dorre droge vlakte worden, waar geen nieuwe rottigheid op kan gaan hechten. Hiervoor krijg ik hulp van een coach die mij goed naar mijzelf laat kijken en nadenken, zonder te veroordelen/oordelen. Accepteren dat het er is is erg moeilijk en een hele klus om dat om te draaien. Maar.........ik ben er toch, hetzij moeizaam, van overtuigd dat het uiteindelijk zal gaan werken en ik van mijzelf kan zeggen: IK MAG ER ZIJN EN IK DOE ER TOE, ONGEACHT WAT DE ANDER DAAR VAN VIND!!!!!!!!!!

Auri op maandag 3 november 2014 om 09:56
Heel herkenbaar. Ik ga het als volgt te lijf:
- hoor de stem en acteer erop: voor mij betekent dat assertiever in het leven staan. Meer doen wat ik wil, "nee" zeggen. Zeggen wat ik denk. (dit kunnen andere onderwerpen zijn dan de piekergedachten zelf!)
- beseffen dat als ik dan toch pieker ik gewoon gespannen ben ergens voor. en het ook wel weer over gaat
- een dagboek bijhouden waarin ik mijn piekergedachten noteer. en wat er daarná gebeurt; zijn ze uitgekomen? waren ze realistisch? (zelden...)

Nelly op maandag 3 november 2014 om 08:48
Dank je wel Anita, dat je zo eerlijk en beeldend een inkijkje geeft in hoe gedachten werken. En hoe die innerlijke stem, je innerlijke dialoog je soms heel moe kan maken. Ik wens je in ieder geval heel veel energie, geluk en liefde op jouw levensweg!

Anita op maandag 3 november 2014 om 08:12
Stem, gevoel, pijn, triggers, mensen die zeggen hoe IK het mag/moet doen, alles met goede bedoelingen,IK wil en kan even NIKS horen/zien/voelen,IK word moe van jij/jullie/jouw, vooral van MIJZELF!!
IK wil RUST!!!!
Mijn INNERLIJK kindje, weet, wat IK mag/moet/voel/beleef en herbeleef, niemand die MIJ kan zeggen, hoe verder!!
IK word MOE van IEDEREEN,ALLE MENSEN op de wereld,
MIJN PIJN/GEVOEL/OVERTUIGINGEN zitten BINNEN IN MIJ!!!
IK mag MIJN kleine MEID, aan de hand meenemen, om haar te troosten, jarenlang ZO alleen,NIEMAND die MIJN pijn zag/voelde,MIJN kinderen zouden het NIET zo erg als MIJ krijgen,IK hoop dat dit IS gelukt.
NU is het MIJN beurt, om lief te zijn voor MIJZELF.
Stemmen/overtuigingen/pijn/herinneringen/mezelf niets waard vinden, mezelf verder verwaarlozen voor de kids,
NU is het OVER,IK word moe van JOU!!!
RUST, RUST en nog eens RUST, daar zal IK NOOIT moe van worden,WEL de gedachten, die er dan zijn, deze wil IK niet meer,HOREN VOELEN DRAGEN ,ze zijn lang genoeg bij MIJ geweest.
DE PIJN zal IK mogen en moeten DOORLEVEN om mijn eigen IK weer te mogen gaan ontmoeten,IK hunker er naar,MOE word ik van ALLE gevoelens, pijn en verdriet,
MIJN kleine meisje heeft beter verdiend, toch mag en kan ik dit niet geloven ,als ik MIJ goed voel, heb IK het niet verdiend.
HIER word IK nou zo moe van,
alles alleen,IK de schuld, de helft van mijn leven DEPRESSIEF,MIJN gevoelens van SCHULD mogen vertroebelen, het leven is ZOO gelopen,IK heb beter verdiend,
zou IK dit OOIT mogen gaan voelen, beleven?
IK hoop het,IK wil zooo GRAAG.
ERG blij ben IK toch ,dat mensen mij niet snappen, hoe lastig en vervelend, zij hebben het in ieder geval dan BETER als mij gehad,
ook ik weet en voel, je kan en mag geen APPELS en PEREN met elkaar vergelijken, soms voelt het wel ZO,
ook hier word IK moe van.
IK wil vrijheid, vrijheid om te leven,IK vind dat IK het heb verdiend.
IK was en ben altijd het zwarte schaap geweest,NIEMAND weet wat HIERONDER zit en heeft gezeten,
voel me al weer de zeur, aansteller, IK weet NU wat ik heb doorleefd,IK wil nu HELEN van al MIJN pijn en verdriet.
In een concentratiekamp leven is GEEN leven,ZO voelt het NU wel!!
Ik heb MIJZELF zo tekort gedaan,
ja IK zeg IK!!
Dit is waar ik ook zo moe van word,
IK WIL LEVEN en NIET meer GEVANGEN zitten!!!
MIJN insteek in mijn leven zal NOOIT zijn,
als mensen willen stoppen met leven ,is het HUN keuze!!!
Ik weet zelf heel goed, hoe DIT voelt!!
Mocht het zo zijn,
dat IK vrijheid mag krijgen, ontvangen, respect van de mensen die ik MAG/MOET vergeven,
zal ik ALLE liefde die IK in MIJ draag ,
aan de mensen geven,
die het zo hard nodig hebben,
UIT liefde,LIEFDE heelt!!
IK wil en hoef hier NIETS voor, helemaal niets,
de liefde die IK er dan voor mag/kan krijgen,
is al genoeg,ECHT genoeg!!!
Wat is NU geld, jarenlang heb IK gezegd,MIJn gezondheid gaat voor, wil IK terug,
eerst mijzelf liefde, troost, warmte ,geborgenheid geven,
DIT heb IK verdiend,
hoe MOE ik hier ook van word,
om dit maar te blijven zeggen,
LIEFDE/WARMTE/GEBORGENHEID,
dit is wat IK verdien!!!
IK word moe van het feit,
dat deze woorden /gevoelens, elke keer weer overschaduwd worden, met de overtuiging, die IK draag,MEEZEUL,
dat IK het niet verdiend heb,HIER word IK nu echt moe van!!!
Mensen die MIJ niet snappen, daar word IK moe van,
ook al weet ik dat zij er niets teaen kunnen doen, IK blij ben dat ZIJ deze gevoelens niet kennen.
Zo bang, zo klein als een MUISJE,
sta en GROEI IK,
lastige gevoelens, denken, GROEIEN???
Heb IK hier wel recht op??
HIER word IK MOE van!!!!
Eigenlijk word ik in het NU ,
overal moe van ,IK wil leven,VRIJHEID!!!
Mijn ziel heb IK gered,
dus MIJN ziel, heeft recht van leven,
ook al denken, gunnen mensen MIJ dit niet,
OOK hier word IK moe van,
ik wil ENERGIE, vrij zijn van alle gevoelens waar IK moe van word!!!
lIEFDEVOLLE groet, Anita