Hoezo ongeduldig? Ik? Helemaal niet!
Er was een tijd dat ik soms als een kip zonder kop leefde. Ik deed maar wat. Maar ik had wel altijd haast. Er waren zoveel leuke dingen te doen en te beleven en mijn dadendrang was nogal groot. Dat had aan de ene kant veel voordelen, want ik kreeg veel voor elkaar. Maar net als met alles heeft ongeduld ook zijn keerzijde.
Lastig
Andere mensen vonden mijn ongeduld nogal eens lastig. Ik zelf niet. Ik vond destijds juist dat ik soms engelengeduld had. Ik kon heel lang doorgaan als ik een keer iets in mijn hoofd had. En dat doorgaan gaf ik de betekenis van geduld. Ik was het er dan ook meestal helemaal niet mee eens als ik te horen kreeg dat ik ongeduldig was…
Doorzettingsvermogen en discipline
Misschien was het een vorm van geduld, misschien niet. Maar ik zou het nu niet meer direct geduld noemen. Eerder een kwestie van doorzettingsvermogen en ijzeren discipline. Maar geduld is iets anders. En daar had ik, moet ik eerlijk toegeven, toch wel minder van. In sommige situaties dan. Want ik kon dan weer wel heel geduldig urenlang borduren, kleding maken of breien. Ooit. Eens.
Rij snel wegwerken
Maar eerlijk is eerlijk. Ik herinner me ook dat ik destijds mijn baan bij de PTT heb opgezegd omdat ik moeite had met het geduldig helpen met het invullen van formulieren als er een oud vrouwtje voor mijn loketje stond. Ik wilde liever snel die rij wegwerken. Niks mis mee. Maar niet echt geduldig.
Dadendrang
Diezelfde dadendrang met haar bijbehorende ongeduld heeft me veel gebracht. Wat ik in mijn hoofd had kreeg ik meestal vrij gemakkelijk voor elkaar. Maar als het klopt dat de wijsheid met de jaren komt dan hebben de grijze haren me langzamerhand toch ook de waarde van geduld geleerd. Van soms even iets meer tijd nemen. Soms eerst even denken en dan pas doen. Soms even een stap naar achteren doen om er dan twee naar voren te kunnen doen. Zo is de dadendrang geduldige daadkracht geworden. Meestal dan hoor… Een vos verleerd nu eenmaal niet zijn streken. Soms is mijn ongeduld er ook nog steeds. Maar het is stukken beter dan het is geweest.
Geduld leren?
Als je net als ik een snelle bent (Ik had vroeger wel de bijnaam: snelle Nelly), dan vraag je je nu misschien af hoe je je dat geduld eigen kunt maken. Voor mij waren het drie dingen:
- Het dagelijks beoefenen van meditatie
- Bewustzijn van wie ik ben en de situatie
- Acceptatie van wie ik ben en van wie de ander is
Innerlijke rust
Deze drie dingen waren precies datgene wat ik nodig had om meer innerlijke rust te vinden. Dichter bij mezelf zijn en blijven en meer acceptatie inbrengen van wie ik ben en daarmee ook van wie de ander is. En in die acceptatie van mezelf en de ander ontstond ook meer geduld en meer mededogen met wat de ander nodig heeft. Ik stel mezelf niet meer zo centraal.
Delen in overvloed
Dat klinkt en lijkt misschien wat tegenstrijdig en misschien is het dat ook wel. Maar voor mij werkt het zo: Ik zorg eerst goed voor mezelf, maar deel graag met anderen van mijn overvloed. Maar ik hoef niet meer koste wat het kost mijn zin of mijn gelijk te krijgen of te halen. Daar zit een heel grote winst. Me steeds weer beseffen waar de ander is in zijn of haar proces. En accepteren dat hij of zij niet beter en niet sneller kan dan hij kan. Maar ook me bewust zijn dat ik ook maar gewoon iemand ben die onderweg is. En dat ik ook nog steeds af en toe mijn valkuilen tegenkom. De ene keer stap ik er in en de volgende keer loop ik even een straatje om. In dat hele proces is meer rust gekomen en daardoor meer geduld.
Mevrouw ongeduld
En als mevrouw Ongeduld me toch nog af en toe plaagt gebruik ik haar als ik me er voldoende bewust van ben als een moment voor een oefening in mindful zijn. Ik zeg dan tegen mezelf een van de volgende affirmaties op: Ik adem in en ik kalmeer mijn lichaam. En daarna: Ik adem in en ik glimlach. Of: Ik ben rustig, geduldig en ontspannen. Het is even een kwestie van herhalen en dan volgt mijn lichaam de woorden en word ik inderdaad weer rustig, kalm en ontspannen. Ik ongeduldig? Ik dacht het niet he?
En jij?
Ben jij ook zo’n snelle? Of ben je een natuurtalent in geduld? En heb jij misschien voor mij of voor andere lezers een of meer goede tips om meer geduld in jezelf of een situatie te brengen? Deel het! Want delen is vermenigvuldigen!
Rust en vrede in jezelf vinden?
Jezelf steeds beter leren kennen en het contact met je lichaam leren herstellen? Meld je dan aan voor de 8 weekse online training Liever Gelukkig met Mindfulness.
Of download mijn gratis E-book: Liever Gelukkig met mindfulness.
Geleide meditaties - visualisaties
Leuk of waardevol artikel?
Als je dit artikel waardevol vindt, help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan o.a. door middel van social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat. Wat is jouw eerste stap om beter voor jezelf te zorgen?
Website-reacties op dit artikel
Nicoline op vrijdag 24 januari 2014 om 15:47
Geduld??? Daar kan ik wel wat van gebruiken. Het liefst doe ik alles snel en direct. Mailtjes handel ik meteen af, het huishouden doe ik direct want anders blijft het maar liggen, alles zo efficiënt mogelijk.
Maar wat kom ik mezelf nu tegen, nu ik mijn dromen om heb gezet in daden en ik voor mijzelf ben begonnen. Wat mij betreft was ik de eerste de beste dag vliegend van start gegaan. Maar ik moet geduld hebben. Eerst zaaien en dan oogsten. Wat valt het me zwaar!
Bedankt dus voor de mooie tips die ik ga toepassen zodat ik hopelijk mijn gejaagde ideeën wat beter los kan laten.
Fokje Kramer op maandag 20 januari 2014 om 22:15
Ik herken dit zeker, en dat de oplossing eigenlijk zo voor de hand ligt... wat is het dan makkelijk!
Hermaneduardvanvuure op maandag 20 januari 2014 om 20:01
Ja, luisteren is prima - en de adviezen lijken ook ok - evenwel: er is mijns inziens iets te weinig nadruk gelegd op communicatie - ook luisteren bestaat ui twee personen [ minimaal ] en die ander komt niet of nauwelijks aan bod in je verhaal - kijk, ik wil wel luisteren - MAAR - er zijn maar weinig mensen die lang kunnen luisteren - je moet er goed de nadruk op leggen, dat de luisteraar een beperkt opnamevermogen heeft - als iemand maar doorgaat [ en het college is niet bijster interessant - door herhalingen en gewone saaiheid] dan kan menig mens dat niet lang volhouden - ik in ieder geval niet langer dan een minuut of vijf - dan zit mijn hoofd vol - en wil ik even ingaan op het gezegde - de prater wil toch niet tegen de muur of de banken praten ? - en ik denk dat ik niet de enige ben - dus: het zogenaamde niet kunnen luisteren is vaak veroorzaakt door de spreker - die zorgt er voor dat de luisteraar het niet volhoudt ! En zeker als er door de spreker allerlei als onwaarheden gevoelde opmerkingen worden geplaatst, waar dan door de spreker op wordt voortgebor-duurd als waren het onbetwistbare waarheden - dat bemoeilijkt de communicatie waardoor spreker en luisteraar het doel missen - daar moet mijns inziens meer nadruk op worden gelegd. Succes !
Anne op woensdag 8 januari 2014 om 10:06
Ik ben heel ongeduldig, alles moet bij mij altijd snel en zo snel mogelijk geregeld zijn. Mooi artikel om te lezen, ik ga proberen in 2014 meer geduld te krijgen en te genieten van alle dingen die op mij pad komen.
Randy op dinsdag 7 januari 2014 om 08:13
Mijn (zelf)bewustzijnsproces bracht ook met zich mee dat ik geduldiger werd: 'Er is wat er is', voorafgegaan steeds door 'Ik ben wie ik ben', omdat die zin op die manier door Nelly gebracht werd :). Met die gedachte volgen er meer, zoals 'Alles gebeurt met een reden' en vervolgens schieten me wat verhalen van incidenten te binnen, waarbij het oponthoud ervoor zorgde dat iemand niet bij een ongeluk betrokken raakte of een heel bijzondere ontmoeting had met iemand anders of er gebeurde iets anders. Ik voel me dan kalmer en ga inderdaad lekker rond zitten of staan kijken en er zijn altijd wel ontmoetingen met ogen, waarop een hoofdknikje, glimlach, knipoog of gekke bek volgt. Zó leuk! Kinderen kunnen je dan zo onbewogen of juist verbaasd aankijken of ze worden verlegen :).
Te weinig tijd voor iets hebben kunnen maken resulteert over het algemeen in ongeduld, logisch, dus voor mij is de beste tip: op tijd beginnen en/of stoppen, op tijd vertrekken en vooral niet strak plannen. Nou moet ik eerlijk zeggen, dat nu ik geen betaalde baan meer heb en gewoon meer tijd voor alles, ik meteen een stuk relaxter en 'dus' geduldiger ben. Life is good! :)
Cis Harmse op maandag 6 januari 2014 om 11:34
Dag Nelly, gefeliciteerd met je verjaardag. Grappig ik ontvang elke dag een mooie inspiratiekaart maar ken je niet persoonlijk. Ook ik was ongeduldig en denk dat dat grotendeels kwam door mijn jeugd en nieuwsgierigheid. Mijn jonge jaren waren gevuld door ontdekkingen. Tijdens mijn levensreis ben ik vaak gevallen, soms liet men mij struikelen en heb ik geleerd dat ik dan zelf niet zo goed oplette. Zelfs heb ik wel in een diepe put gezeten, dat heeft mij creatief gemaakt in het uiteindelijk zoeken van oplossingen. Ik ben al jong in aanraking gekomen met antroposofie en daar ben ik dankbaar voor.
Zelfkennis en meditatie zijn belangrijke pijlers voor het bereiken van innerlijke rust. Het belangrijkste van groei is voor mij de juiste voeding in de juiste dosering en het feit dat voor mij minder meer is dan genoeg. Ik vind dat je prachtige dingen aanbied maar wel veel en wat ik mis is de aandacht voor de levensloop van iemand.
In mijn loopbaan heb ik gemerkt hoe heilzaam het is om af en toe te gaan zitten en om te kijken en op te ruimen wat ik niet meer nodig heb.
Voor mij wordt dit jaar bijzonder omdat ik met 'pensioen' ga en dus een andere fase in ga in mijn werkend leven.
Filiz op maandag 6 januari 2014 om 09:10
Wat een rust tijdens het lezen, even een meditatie momentje
Dankjewel voor het delen nelly