Discipline opleggen of juist niet?

Sinds een paar maanden heb ik een stagiair Seynabou Kane. Zoals te doen gebruikelijk horen daar ook gesprekken met een stagebegeleider van school bij. Dat eerste kennismakingsgesprek hebben we onlangs gehad. Een leuk gesprek wat me achteraf toch wel getriggerd had en bezig hield. Hoezo? Vraag je je misschien af.

Kanjer

Gelukkig is Seynabou een kanjer van een stagiair. Ik wens elk bedrijf een Seynabou, dus tot zover alles prima. Over en weer werden de verwachtingen en resultaten doorgesproken en eigenlijk waren er vanuit mijn kant alleen maar positieve zaken te melden. De stagebegeleider was daar wel mee ingenomen, maar opperde op een gegeven moment ook dat ik misschien nog moest leren kennis maken met de andere kant van Seynabou.

Te laat komen

Hoezo dan? Welke andere kant, vroeg ik? Het bleek dat Seynabou een keertje in een les te laat was gekomen, omdat ze een broodje was gaan halen. En regels zijn regels op school. Als je te laat komt, mag je de les niet meer in. Dus de docent (in dit geval de stagebegeleider) ontzegde haar de toegang tot de les. Seynabou was daar nogal verbaasd en ook een beetje boos over. Dat kan en dat mag natuurlijk. Hoewel Seynabou op de hoogte was van de regels overtrad ze ze en ik denk dat het terecht is dat Seynabou vervolgens de klas niet in mocht. Tot zover deelden we onze visie.

Discipline leren

Maar de stagebegeleider was ook van mening dat Seynabou nog wat meer discipline moest leren. Voor mij was deze kant van Seynabou nieuw. Ze was en is altijd op tijd en houdt zich aan alle afspraken. Maar afgezien daarvan ontstond er ook een korte discussie over het nut van het afdwingen van discipline. Hoewel Seynabou en ik wel globale afspraken hebben over werktijden vind ik die tijden (zeker voor het werk dat ze doet) minder of niet zo relevant. Ik denk dat het belangrijker is dat ze haar werk goed doet en afmaakt voor de deadlines, dan dat ze precies op de afgesproken tijd begint. Als ze het werk leuk vindt, dan komt ze wel op tijd, is mijn stellingname.

Jongeren moeten discipline leren

Daar denkt de stagebegeleider anders over. Die vindt het belangrijk dat de jongeren discipline leren. Nu ben ik wel een voorstander van discipline, maar dan vooral van zelfopgelegde discipline. Discipline die van binnenuit komt, waarbij je je committeert omdat je dat zelf graag wilt en omdat het je uiteindelijk iets oplevert. Voor mij is dat leven vanuit zelfverwijzing en is dat op de lange termijn meer vervullend dan opgelegde discipline.

Opgelegde discipline

Bij opgelegde discipline ontstaat een situatie van objectverwijzing. De buitenwereld bepaalt dan hoe jij je moet gedragen. Op de korte termijn levert dat misschien wel meer resultaat, maar op de lange termijn geeft het eerder problemen. Want je creëert er afhankelijke mensen mee. Die een ander nodig hebben om te bepalen wat ze moeten doen. Mensen die niet voor hun eigen geluk gaan, maar zich leren voegen naar wat anderen vinden dat nodig is voor hen.

Vragen naar de aanleiding of reden...

Nu wil ik niet pretenderen dat je geen rekening met anderen hoeft te houden. Daar gaat het me niet om. Maar jezelf ten koste van een ander aanpassen is in mijn optiek niet zinvol. Hoewel het prima is dat school omgangsregels stelt, is het minstens even waardevol om in voorkomende situaties de vraag te stellen wat de reden is dat een leerling te laat komt in een les.

Wat was de reden dat je te laat kwam, Seyanbou?

Dat vond ik ook de meest interessante vraag. Seynabou antwoordde desgevraagd dat sommige lessen slecht zijn op school. Dat ze inhoudelijk rammelen en zij er niet zoveel van opsteekt. En dat is in mijn idee een boodschap die sommige scholen en docenten moeilijk vinden om te ontvangen. En ook een waar dus vaak niet naar wordt gevraagd.

Sommige lessen wil je niet missen

Ik weet niet hoe jij terugkijkt op je schooltijd, maar ik herinner me dat er echt lessen waren die ik niet wilde missen omdat ze gewoon goed waren. Dat er bevlogen docenten voor de klas stonden die mij wisten te boeien. Waarvoor ik graag wilde komen. Maar ik herinner me ook lessen die zo saai waren dat ik of in slaap dreigde te vallen of ontzettend ging klieren (sorry juf!) ofwel ging spijbelen. Lekker een uurtje klaverjassen in de kantine.

Discipline afdwingen

In mijn optiek is het wat makkelijk om dan eenzijdig discipline van de ontvanger af te willen dwingen. Die discipline leidt op de lange (en misschien ook wel korte) termijn tot weerstand en verzet. Verzet dat zich uit in te laat komen en spijbelen. En verzet en afhankelijkheid die zich op de lange termijn zal herhalen in werksituaties waarin medewerkers zijn geconditioneerd die slecht voor zichzelf kunnen zorgen en die weinig eigen initiatief tonen en die hun creativiteit met een loep moeten zoeken.

Laat je me weten hoe jij over discipline denkt?

Ben ik de enige die hier zo over denkt? Of heb jij een heel andere mening? Vind jij opgelegde discipline misschien wel zinvol? Dan ben ik heel benieuwd naar de achterliggende gedachten?

Zelfvertrouwen voor vrouwen

Gratis e-book Liever Assertiever downloaden?

Meer informatie over hoe je grenzen stelt en goed voor jezelf kunt zorgen zonder de ander daarbij uit het oog te verliezen? Vraag dan mijn gratis E-book Liever Assertiever aan!

Leuk of waardevol artikel?

Als je dit artikel waardevol vindt, help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan o.a. door middel van social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat. Wat is jouw eerste stap om beter voor jezelf te zorgen?

Website-reacties op dit artikel

Randy op zaterdag 21 december 2013 om 10:08
In "mijn" kindertehuizen overheerste discipline en soms ijzeren. Sommige nonnen en juffen leken het lekker te vinden om die koste wat kost te handhaven, terwijl er altijd wel één juf was, die veel liever voor je was en zij vroeg je waarom je iets gedaan had en dan kon je het uitpraten, sorry zeggen en weer gaan spelen. Zó'n juf trouwde en ging weg, tot groot verdriet van ons kinderen.
Zo "leerde" ik dat discipline gepaard ging met liefdeloosheid en kon ik later mijn eigen kinderen niks opleggen. Ik heb hun vrij anti-autoritair opgevoed, maar wel geleerd dat sommige dingen inderdaad dienen te gebeuren, zoals handen wassen na toiletgebruik en buiten spelen en voor het eten, tandenpoetsen, je speelgoed opruimen, met twee woorden spreken, beleefd zijn, je kent het wel
Ik probeerde altijd mijn kinderen te overtuigen ipv te dwingen of in ergere gevallen billenkoek te geven. (Dat laatste heb ik ooit van mijn moeder gekregen en zodanig dat ik het na 48 jaar nóg kan voelen, maar wat ik als zesjarige had gedaan was levensgevaarlijk geweest en mijn moeder had doodsangsten uitgestaan. Ik heb dat dus nooit meer gedaan! Ik begreep dat toen al.) Belonen, straffen, negeren, als mijn kinderen niet wilden, gebeurde het niet.
Zodra ze naar buiten gingen, waren omgangsregels in het geding, omdat andere kinderen, maar ook volwassenen daar anders mee omgingen. Mijn kinderen lieten zich aanvankelijk overdonderen tot overweldigen toe en mijn reacties naar die kinderen en ouders toe maakten geen verschil. Mijn kinderen wisten dat ze gerust een klap terug mochten geven, maar niet zelf beginnen. Tegen de tijd dat ze uitgingen waren ze niet bang meer en sterk geworden en dat hebben er nogal wat geweten. Maar dat is ook wel eens uit de hand gelopen, ik denk vanwege dat ze vroeger zich zo hebben laten bullyen. Intussen hebben ze ingezien dat dat zo niet verder kon en lopen ze weg van situaties, waarin ze geprovoceerd worden als er niet te praten valt.

Discipline is doen waar je geen zin in hebt, maar wat wel gebeuren moet, zoals bijvoorbeeld je huis op tijd schoonmaken, zeker als je kleine kinderen hebt en/of huisdieren bovendien. Afspraken nakomen of op tijd laten weten dat het anders loopt. Fatsoensnormen zijn tegenwoordig behoorlijk discutabel, maar beleefdheid en vriendelijkheid zijn wel het minste wat je in acht kunt nemen. Dan houd je vanzelf rekening met een ander, lijkt mij.
Discipline opleggen gaat in mijn ogen alleen met geweld als degene die het opgelegd zou moeten worden er zelf het nut niet van kan inzien. Discipline aanleren is heel wat anders, maar ook dan moet de ander er wel voor openstaan. Zelf het goede voorbeeld geven is voor mijn kinderen ook niet de manier gebleken.

Christine op donderdag 19 december 2013 om 16:51
Ik vind dit een moeilijk onderwerp. Ik ben zelf heel streng opgevoed en ik werd stil toen ik las wat dat voor gevolgen kan hebben in je artikel. Ik heb 5 broers en zussen en we hebben wel allemaal probleem dingen die je benoemde zoals geen eigen mening , twijfels ...geen initiatief enz.
van mezelf weet ik dat ik ook helemaal de andere kant op ging , alles wat mijn vader zei dat wilde ik juist niet. Nu ik zelf kinderen heb , heb ik meer bewondering voor hem gekregen, het is moeilijk opvoeden en je wilt je kinderen waarden en normen meegeven en die zitten er bij de geboorte helaas niet in. Loslaten vind ik ook moeilijk, ik voel me toch verplicht hun dingen op te leggen.....ben er nog steeds niet uit.

Anneke Postma op maandag 22 april 2013 om 16:26
Ik denk dat het zeker nodig is om af en toe discipline op te leggen. Dan denk ik met name aan kinderen. Wanneer je in je opvoeding hebt geleerd dat er af en toe iets moet, leer je dit ook beter te handelen wanneer je opgroeit. Rekeningen en belangrijke papieren laten liggen op een stapel omdat je er geen zin in hebt bijvoorbeeld. Wanneer je verteld wordt dat je dit nu moet doen omdat je er anders problemen mee krijgt is niet leuk om te horen. Wel nuttig! Uit eigen ervaring merk ik dat het voor mij belangrijk is af en toe discipline opgelegd te krijgen. Eerst werkt het averechts, maar ik ben daarna blij dat het gebeurt is.
Op je werk kan dit anders werken. Als je je werk leuk vindt doe je het uit jezelf. Moet er discipline opgelegd worden, denk ik dat het een teken is dat je ander werk moet gaan zoeken.