Een groot deel van ons leven brengen we strijdend door. Strijdend met onze omgeving maar vooral met onszelf. Wat bedoel ik daarmee? Wanneer je wordt geboren, ben je volkomen jezelf en je zorgt er heel natuurlijk voor dat je behoeften worden ingevuld. Je huilt als je honger hebt of als je behoefte aan aandacht hebt, als je je luier verschoond wilt hebben, etc.
Je past je aan
Langzamerhand leer je aan de hand van gebeurtenissen in je omgeving en in interactie met je omgeving dat bepaalde situaties en gebeurtenissen plezierig zijn en andere weer minder plezierig. Je merkt dat sommige dingen die je doet een plezierige reactie opleveren en andere dingen een onplezierige reactie. Op basis daarvan ga je je gedrag aanpassen aan wat de omgeving van je vraagt.
Je schaduw ontstaat
Het invullen van jouw behoeften staat niet meer volledig centraal. Je gaat delen van jezelf afkeuren aan de hand van de minder plezierig ervaren gebeurtenissen. Daar waar je je jouw behoeften aanpast of daar waar de omgeving jou afkeurde ontstaat er in jezelf een deel in je wat op een bepaalde manier een eigen leven gaat leiden. Ze noemen dat in de psychologie je schaduw. Je schaduw is dat deel van jezelf wat je wel bent, maar wie je niet wilt zijn (omdat je er op moment x geleerd hebt te veel pijn aan te verbinden).
Ik mag niet boos of dominant zijn
Zo vind je misschien van jezelf dat je boosheid niet mag uiten. Of je bent geconditioneerd op dat je altijd bescheiden moet zijn en is er een stuk in jou wat soms de ruimte in zou willen nemen maar het niet doet, omdat je vindt dat je altijd bescheiden moet zijn. Het gevolg ervan is dat iemand die dominant is en die wel zijn ruimte inneemt je behoorlijk kan irriteren.
Dominantie die er ook wil zijn
Die irritatie is dan het gevolg van je schaduw. Want in jou leeft ook die dominante kant die er ook wil zijn, maar die jij geen toestemming geeft er te mogen zijn. Gevolg is dat jij die dominante persoon die je tegenkomt veroordeelt om zijn of haar dominantie in plaats van dat je naar binnen kijkt naar wat deze persoon jou over jezelf vertelt. Waardoor je je schaduw weer een beetje meer versterkt, omdat je dat stuk in jezelf opnieuw ontkent.
Je bent niet wie je denkt dat je bent
Het zijn lastige en confronterende principes, maar oh zo waar. Je bent niet wie je denkt dat je bent. Er wordt wel gezegd: Jij bent niet in de wereld maar de wereld is in jou. Zoals jij naar de wereld kijkt, zo creëer je ook jouw werkelijkheid. Wat je ziet in jouw werkelijkheid is dat wat er in jouw bewustzijn aanwezig is.
Waar je aandacht op is gericht groeit
Dit principe herken je vast wel aan de hand van de volgende voorbeelden: Als je zwanger bent, zie je ineens allemaal zwangere vrouwen. Heb je net een rode auto gekocht, zie je allemaal rode auto’s rijden. Dat wil echt niet zeggen dat er ineens veel meer zwangere vrouwen zijn en meer rode auto’s rijden, maar wel dat jouw aandacht er meer op is gericht. En als jij vindt dat dominantie not done is, dan kom je steeds dominante mensen tegen die jou laten zien, dat jij dat stuk in jezelf veroordeeld.
Jij bent alles en alles is in jou
Net zolang tot jij jezelf kunt toestaan om in bepaalde situaties ook jouw ruimte in te nemen en dominant te zijn en je accepteert dat alles in jou zit. Jij bent alles en alles is in jou. Met al je prachtige eigenschappen en met al je onhebbelijkheden.
Acceptatie leidt tot heelheid
In de acceptatie daarvan ontstaat heelheid en in de heelheid verdwijnt de strijd. De strijd in de buitenwereld, maar ook de strijd in jezelf. Want daarin zit ook de acceptatie dat iedereen positieve en minder positieve kanten heeft die in een bepaalde context zijn gevormd. Je hoeft je dan niet meer te verzetten tegen wat er is en kunt in volledige acceptatie zien waar de ander zit in zijn of haar proces. En wanneer meer mensen op dat punt komen, dan zal er in de wereld steeds meer harmonie ontstaan in zowel binnenwereld als buitenwereld.
De vraag blijft: Wie ben jij nog meer die je niet wilt zijn?
Wil je ook 'heel' worden en meer in harmonie met jezelf en de buitenwereld leren leven? Een eerste stap kun je gewoon voor jezelf zetten door dagelijks tijd vrij te maken voor jezelf. Tijd waarin je de gewoontepatronen even gaat doorbreken. Tijd waarin je ontdekt wie je bent en waar jij behoefte aan hebt. Waarin je jezelf en wat jij voelt centraal stelt. Gewoon voelen wat je voelt zonder er iets aan te willen veranderen. Je weerstand voelen tegen eigenschappen in jezelf of in de ander. Ze waarnemen en er bewust ja tegen leren zeggen. Mocht je dat nog lastig vinden, dan kun je de geleide meditatie: Weerstand en acceptatie bestellen, die je begeleidt in dit proces.
